اسکیزوفرنی (Schizophrenia) دوران کودکی یک اختلال روانی ناشایع اما شدید است که در آن کودکان و نوجوانان واقعیت را به طور غیرعادی تفسیر می‌کنند. اسکیزوفرنی دوران کودکی یک اختلال روانپزشکی شدید است که قبل از ۱۳ سالگی در کودکان شروع می‌شود اسکیزوفرنی شامل طیفی از مشکلات در تفکر (شناختی)، رفتار یا احساسات است. ممکن است منجر به ترکیبی از توهم، هذیان، حرکات غیرارادری، کاهش انگیزه و کاهش توانایی کودک در ابراز احساسات است.و تفکرات تخیلی و رفتار بسیار بی‌نظم شود که توانایی عملکرد کودک را مختل می‌کند. اسکیزوفرنی دوران کودکی اساساً مانند اسکیزوفرنی در بزرگسالان است، اما در اوایل زندگی – عموماً در سال‌های نوجوانی – شروع می‌شود و تأثیر عمیقی بر رفتار و رشد کودک دارد. شروع اسکیزوفرنی دوران کودکی در سنین پایین چالش‌های ویژه‌ای برای تشخیص، درمان، آموزش و رشد عاطفی و اجتماعی به همراه دارد. اسکیزوفرنی یک بیماری مزمن است که نیاز به درمان مادام العمر دارد. شناسایی و شروع درمان اسکیزوفرنی دوران کودکی در اسرع وقت ممکن است به طور قابل توجهی نتیجه بلند مدت را بهبود بخشد. درمان زودهنگام و منظم بهترین چشم انداز را ارائه می‌دهد. با پینو بیبی همراه باشید تا در خصوص این اختلال روانی بیشتر بدانید.
اسکیزوفرنی دوران کودکی چیست؟
اسکیزوفرنی دوران کودکی یک بیماری روانپزشکی بسیار نادر و شدید است که قبل از ۱۳ سالگی کودک شروع می‌شود. شرایط روانپزشکی بر سلامت روان کودک و نحوه نگرش او به دنیای اطراف تأثیر می‌گذارد. علائم اسکیزوفرنی دوران کودکی شامل روان پریشی و اختلالات حرکتی و فکری (شناختی) است. اسکیزوفرنی دوران کودکی با مواردی نظیر تفکرات، حافظه، حواس و رفتار کودک تداخل دارد. در نتیجه، کودک ممکن است در بسیاری از بخش‌های زندگی روزمره خود دچار مشکل شود. اسکیزوفرنی درمان نشده اغلب روابط کودک (با خانواده، دوستان، همکلاسی‌ها و معلمان) را مختل می‌کند. همچنین می‌تواند باعث شود آنها در سازماندهی افکار خود دچار مشکل شوند. کودک ممکن است به گونه‌ای رفتار کند که به خود یا دیگران آسیب برساند. کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است خطر بیشتری برای آسیب دیدگی یا سایر بیماری‌ها داشته باشند.
اسکیزوفرنی دوران کودکی از چه سنی شروع می‌شود؟
برای تشخیص اسکیزوفرنی دوران کودکی، کودکان باید کمتر از ۱۳ سال داشته باشند. به خصوص در کودکان خردسال، اسکیزوفرنی دوران کودکی می‌تواند شبیه سایر شرایط سلامت روان یا رشد باشد، از جمله:
- افسردگی
- اضطراب
- اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD)
- اختلال طیف اوتیسم
علائم این شرایط اغلب قبل از روان پریشی ظاهر می‌شود. این می‌تواند تشخیص دقیق زمان شروع اسکیزوفرنی کودک را دشوار کند.
اسکیزوفرنی دوران کودکی به چه چیزی معروف است؟
اسکیزوفرنی دوران کودکی به اسکیزوفرنی با شروع بسیار زودرس، اسکیزوفرنی با شروع دوران کودکی یا اسکیزوفرنی کودکان نیز معروف است. اسکیزوفرنی خیلی زود، قبل از ۱۳ سالگی کودک ایجاد می‌شود. این با اسکیزوفرنی زودرس که در نوجوانی ایجاد می‌شود متفاوت است.
اسکیزوفرنی چقدر شایع است؟
اسکیزوفرنی دوران کودکی بسیار نادر است. از هر ۱۰.۰۰۰ کودک یک نفر مبتلا به اسکیزوفرنی دوران کودکی است.
نشانه‌های بروز اسکیزوفرنی در کودک
اسکیزوفرنی شامل طیفی از مشکلات در تفکر، رفتار یا احساسات است. علائم و نشانه‌ها ممکن است متفاوت باشد، اما معمولاً شامل هذیان، توهم یا گفتار نامنظم است و منعکس کننده یک اختلال در توانایی عملکرد است. اثر می‌تواند غیرفعال باشد. در اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، علائم معمولاً در اواسط تا اواخر دهه ۲۰ شروع می‌شود، اگرچه ممکن است بعداً تا اواسط دهه ۳۰ شروع شود. اسکیزوفرنی زمانی که قبل از سن ۱۸ سالگی شروع شود، شروع زودرس در نظر گرفته می‌شود. شروع اسکیزوفرنی در کودکان کمتر از ۱۳ سال بسیار نادر است. علائم می‌توانند در طول زمان، با دوره‌های بدتر شدن و بهبودی علائم، از نظر نوع و شدت متفاوت باشند. برخی از علائم ممکن است همیشه وجود داشته باشد. تشخیص اسکیزوفرنی در مراحل اولیه دشوار است. اولین نشانه‌های اسکیزوفرنی دوران کودکی اغلب تأخیرهای اجتماعی و رشدی است، از جمله:
- تاخیر در مهارت‌های حرکتی، از جمله در یادگیری راه رفتن
- مشکل در توجه
- مشکلات تفکر و استدلال
- ایده‌ها یا گفته‌های عجیب و غریب
- غرق شدن در رویاها یا برنامه‌های تلویزیونی
- ارتباط چشمی ضعیف
- فقدان انگیزه: برای مثال، به عنوان کاهش عملکرد در مدرسه نشان داده می‌شود.
- رفتار خشن یا پرخاشگرانه
- استفاده تفریحی از مواد مخدر یا نیکوتین
- تحریک‌پذیری یا خلق افسرده
- فقدان احساسات، یا احساسات نامناسب برای موقعیت
- اضطراب‌ها و ترس‌های عجیب
- سوء ظن بیش از حد به دیگران
- عملکرد ضعیف در مدرسه
- مشکل در عملکرد روزانه، مانند مسواک زدن
- عدم کنترل تکانه؛ به این معنی که کودک ممکن است به محض دیدن آن چیزی را که می‌خواهد برمی‌دارد، نظرات خود را آشکار می‌کند یا سرزنش می‌کند.
- کنارهگیری از دوستان و خانواده
- اختلالات خواب
- احساسات شدید و اغراق آمیز که به نظر نمی‌رسد با شرایط ایجاد شده مناسب باشد.
- تأخیر در گفتار یا مشکلات دیگر، مانند تکرار صداها یا کلماتی که توسط افراد دیگر گفته می‌شود (اکولالیا).
علائم اسکیزوفرنی دوران کودکی چیست؟
اسکیزوفرنی دوران کودکی علائمی مانند اسکیزوفرنی در بزرگسالان ایجاد می‌کند. کودک ممکن است علائم زیر را داشته باشد:
- توهمات: توهمات باورهای نادرستی هستند که فرد حتی زمانی که شواهد زیادی مبنی بر اشتباه بودن آن باورها وجود دارد، به آنها معتقد است. به عنوان مثال، کودک ممکن است فکر کند که کسی آنچه را که فکر می‌کند، می‌گوید یا انجام می‌دهد، کنترل می‌کند.
- تخیلات: کودک فکر می‌کند می‌تواند چیزهایی را ببیند، بشنود، ببوید، لمس کند یا بچشد که وجود ندارند، مانند شنیدن صداهایی که در واقعیت وجود ندارند و فقط خود قادر به شنیدن آن‌هاست.
- گفتار نامنظم یا نامنسجم: کودک ممکن است هنگام صحبت کردن در سازماندهی افکار خود دچار مشکل شود. این ممکن است مشکلی در ادامه دادن یک موضوع به نظر برسد، یا ممکن است افکار او چنان درهم و برهم باشد که نتواند آنها را درک کند. تفکر آشفته از گفتار نامنظم استنتاج می‌شود. ارتباط مؤثر این افراد ممکن است مختل شود و پاسخی که این افراد به سؤالات می‌دهند ممکن است تا حدی یا کاملاً نامرتبط باشد. به ندرت، گفتار ممکن است شامل کنار هم قرار دادن کلمات بی‌معنی باشد که قابل درک نیستند، که گاهی اوقات به عنوان سالاد کلمه شناخته می‌شود.
- حرکات نامنظم یا غیرعادی: کودک ممکن است متفاوت از آنچه انتظار دارد حرکت کند. به عنوان مثال، او ممکن است بدون دلیل واضح زیاد حرکت کند یا اصلاً حرکت زیادی نداشته باشد.
- علائم منفی: این علایم به کاهش یا از دست دادن توانایی کودک برای انجام کارهایی که انتظار می‌رود اشاره دارد. به عنوان مثال، کودک ممکن است حالات چهره را ثابت نگه دارد و یا با صدای صاف و بدون احساس صحبت کند. علائم منفی همچنین شامل فقدان انگیزه است، به خصوص زمانی که کودک دوس ندارد وارد اجتماع شود یا کارهایی را انجام دهد که معمولاً از آنها لذت می‌برد.
در مقایسه با علائم اسکیزوفرنی در بزرگسالان، کودکان و نوجوانان ممکن است:
- کمتر دچار توهم می شوند
- احتمال توهمات بصری بیشتر است
- تفسیر علائم ممکن است دشوار باشد
هنگامی که اسکیزوفرنی دوران کودکی در اوایل زندگی شروع می‌شود، علائم ممکن است به تدریج ایجاد شوند. علائم و نشانه‌های اولیه ممکن است آنقدر مبهم باشند که نتوان آن را تشخیص داد. برخی از علائم اولیه را می‌توان با رشد معمولی در سال‌های اولیه نوجوانی اشتباه گرفت، یا می‌تواند نشانه‌های دیگر ذهنی یا فیزیولوژیکی باشد.
چه چیزی باعث اسکیزوفرنی دوران کودکی می‌شود؟
مشخص نیست که چه چیزی باعث اسکیزوفرنی دوران کودکی می‌شود، اما تصور می‌شود که اسکیزوفرنی کودکان به همان شیوه‌ای که اسکیزوفرنی بزرگسالان ایجاد می‌کند، ایجاد می‌شود. محققان بر این باورند که ترکیبی از ژنتیک، شیمی مغز و محیط در ایجاد این اختلال نقش دارد. مشخص نیست که چرا اسکیزوفرنی برای برخی خیلی زود در زندگی شروع می‌شود و برای برخی دیگر اینطور نیست. مشکلات مربوط به برخی مواد شیمیایی طبیعی مغز، از جمله انتقال دهنده‌های عصبی به نام دوپامین و گلوتامات، ممکن است به اسکیزوفرنی کمک کند. مطالعات تصویربرداری عصبی تفاوت‌هایی را در ساختار مغز و سیستم عصبی مرکزی افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نشان می‌دهد. در حالی که محققان در مورد اهمیت این تغییرات مطمئن نیستند، آنها معتقدند که اسکیزوفرنی یک بیماری مغزی است. اسکیزوفرنی دوران کودکی تنها یک علت ندارد. کارشناسان بر این باورند که عوامل متعددی با یکدیگر تعامل دارند تا این وضعیت را ایجاد کنند. اسکیزوفرنی به ارثی بودن متمایل است (در خانواده‌ها مشاهده می‌شود). محققان همچنین برخی عوامل دیگر را یافته‌اند که ممکن است در ایجاد اسکیزوفرنی نقش داشته باشد، از جمله:
- مشکلات رشد مغز قبل از تولد
- عوارض بارداری، مانند سوء تغذیه یا برخی عفونت‌های ویروسی
- برخی از عوارض بارداری و زایمان، مانند سوء تغذیه یا قرار گرفتن در معرض سموم یا ویروس‌ها که ممکن است بر رشد مغز تأثیر بگذارد.
- سن بالای پدر هنگام تولد نوزاد
- افزایش فعال شدن سیستم ایمنی، مانند التهاب
- از دست دادن ارتباطات بین نواحی مختلف مغز کودک
- مصرف داروهای تغییر دهنده ذهن (روانگردان) در سال‌های نوجوانی
- عدم تعادل در سیگنال‌های شیمیایی که مغز کودک برای ارتباط سلول به سلول استفاده می‌کند.
عوارض اسکیزوفرنی دوران کودکی چیست؟
اسکیزوفرنی دوران کودکی ممکن است باعث مشکل در طول زندگی کودک شود و می‌تواند بر موراد زیر تاثیر بگذارد:
- یادگیری
- حافظه
- روابط
- بهره‌وری
عوارض اسکیزوفرنی در کودکان ممکن است شامل:
- اقدام به خودکشی و افکار خودکشی
- آسیب رساندن به خود و خودزنی
- اختلالات اضطرابی، اختلالات هراس و اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)
- افسردگی
- سوء مصرف الکل یا سایر داروها، از جمله نیکوتین
- درگیری های خانوادگی
- ناتوانی در زندگی مستقل، حضور در مدرسه یا کار
- ایزوله سازی اجتماعی
- مشکلات بهداشتی و پزشکی
- قربانی شدن
- مشکلات حقوقی و مالی و بی‌خانمانی
- رفتار پرخاشگرانه گرچه غیرمعمول است
هیچ درمانی برای اسکیزوفرنی وجود ندارد. حتی زمانی که کودک به بزرگسالی می‌رسد، ممکن است علائم اسکیزوفرنی را تجربه کند. کودک مبتلا به اسکیزوفرنی به درمان مداوم نیاز دارد تا به او کمک کند تا زندگی ایمن و سازنده داشته باشد.
اسکیزوفرنی دوران کودکی چگونه تشخیص داده می‌شود؟
کودک باید بیش از شش ماه علائم داشته باشد تا پزشک اسکیزوفرنی دوران کودکی را تشخیص دهد. تشخیص اسکیزوفرنی در کودکان دشوار است. بسیاری از کودکان سالم دچار توهم یا هذیان می‌شوند. به عنوان مثال، یک کودک خردسال ممکن است با یک دوست خیالی صحبت کند که این امر طبیعی است و کودک سالم است. علاوه بر این، شرایط مختلفی می‌تواند منجر به علائم روان پریشی شود، از جمله بیماری‌های پزشکی و روانپزشکی. متخصصین تمایل دارند تا شرایط مختلف را رد کنند تا به علت ایجاد اسکیزوفرنی برسند.
شرایط پزشکی اسکیزوفرنی دوران کودکی
- تغییرات در جریان خون به مغز کودک
- آنسفالوپاتی
- اختلالات غدد درون ریز
- عفونت
- اختلالات متابولیک
- عدم دریافت کافی ویتامین‌های خاص
- بیماری‌های روماتیسمی و خود ایمنی مانند لوپوس
- سندروم ری
- مصرف مواد مخدر
- صرع لوب تمپورال
- بیماری ویلسون
شرایط رشدی و روانی اسکیزوفرنی دوران کودکی
- اختلال طیف اوتیسم
- افسردگی
- اختلال دوقطبی
- اختلالات اشتها
- اختلال وسواس فکری عملی
- سندرم استرس پس از سانحه
- اختلال اسکیزوافکتیو
- اختلال اسکیزوفرنی فرم
چه آزمایشاتی برای تشخیص این عارضه انجام خواهد شد؟
هیچ آزمایشی نمی‌تواند تشخیص دهد که آیا کودک اسکیزوفرنی دارد یا خیر. روانپزشکان اسکیزوفرنی دوران کودکی را با ترکیبی از تست‌های ذهنی و جسمی تشخیص می‌دهند. برای بررسی علل فیزیکی، روانپزشک کودک ممکن است از موارد زیر استفاده کند:
- تست‌های تصویربرداری توموگرافی کامپیوتری (CT) یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) می‌تواند مواردی مانند سکته مغزی، آسیب‌های مغزی، تومورها و سایر تغییرات در ساختار مغز کودک را رد کند.
- آزمایش خون، ادرار و مایع مغزی نخاعی (تپ نخاعی)؛ این آزمایش‌ها به دنبال تغییرات شیمیایی در مایعات بدن هستند که ممکن است تغییرات در رفتار کودک را توضیح دهد.
- تست فعالیت مغز الکتروانسفالوگرام (EEG) فعالیت الکتریکی مغز را شناسایی و ثبت می‌کند. این آزمایش می‌تواند به رد شرایطی مانند صرع کمک کند.
اسکیزوفرنی دوران کودکی چگونه درمان می‌شود؟
درمان اسکیزوفرنی زودرس به کودک، نوع و شدت علائم او بستگی دارد. درمان معمولاً شامل درمان و آموزش برای کودک و خانواده‌اش است. بسته به سن کودک، پزشک ممکن است داروهای ضد روان پریشی و گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی را برای کمک به کنترل علائم تجویز کند. در برخی موارد، بسیاری از کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی برای ایمنی خود نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند. کودک مبتلا همچنین ممکن است در صورت ناپایدار بودن یا شروع داروهای جدید، هر از چند گاهی نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند. علاوه بر داروها، پزشکان اغلب آموزش مهارت‌های اجتماعی و مشاوره را برای کودک و خانواده‌اش توصیه می‌کنند. درمان فردی مداوم به کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی کمک می‌کند تا مهارت‌های مقابله‌ای را بیاموزند. این حمایت می‌تواند به کودک کمک کند تا روابط خود را حفظ کنند و در مدرسه بهتر عمل کنند.
عوارض جانبی داروهای روانگردان
برخی از داروهای ضد روان پریشی مورد استفاده برای درمان اسکیزوفرنی دوران کودکی می‌توانند باعث افزایش وزن و مشکلات قلبی شوند. پزشک قبل از تجویز داروهای ضد روان پریشی، مزایای درمان را با عوارض جانبی احتمالی ارزیابی می‌کند. سپس، پزشک به طور منظم اقدامات مربوط به سلامت را بررسی می‌کند، از جمله:
- اندازه‌گیری اضافه وزن و چاقی مانند شاخص توده بدنی، دور کمر و گلوکز
- معیارهای سلامت قلب مانند فشار خون و چربی‌ها
چقدر بعد از درمان، کودک احساس بهتری خواهد داشت؟
پزشک کودک بهترین فردی است که به والدین می‌گوید چه مدت طول می‌کشد تا دارو و درمان اثر کند. داروهای مختلف قبل از این که اثرات قابل توجهی داشته باشند، طی زمان‌های متفاوتی تاثیر می‌کنند. پزشک همچنین می‌تواند در مورد سایر گزینه‌های درمانی که ممکن است در صورت عدم موفقیت اولین درمان‌ها به کودک کمک کند، به والدین اطلاعاتی بدهد.
آیا می‌توان از اسکیزوفرنی دوران کودکی پیشگیری کرد؟
از آن جایی که هیچ دلیل واحدی وجود ندارد، اسکیزوفرنی دوران کودکی واقعاً قابل پیشگیری نیست. اما می‌تواند اقداماتی را برای کاهش خطر کودک خود انجام دهد.
چگونه می‌توان خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را در کودک کاهش داد؟
برای کاهش خطر ابتلای کودک به اسکیزوفرنی زودرس، می‌تواند مراحل زیر را انجام داد:
بهتر است والدین در مورد مشاوره قبل از بارداری با یک مشاور ژنتیک صحبت کنند، به خصوص اگر یکی از اعضای نزدیک بیولوژیکی خانواده مبتلا به اسکیزوفرنی دارند.
برنامه‌ریزی خانواده زمانی که هر دو والدین زیر ۴۰ سال هستند ممکن است کمک کننده باشد.
سعی کنند از سوء تغذیه در دوران بارداری جلوگیری کنند. اگر حالت تهوع صبحگاهی دارند، سعی کنند در طول روز میان وعده‌های کوچک و مغذی بخورند و با تیم مراقبت بارداری خود برای کمک صحبت کنند.
مهم است که والدین به یاد داشته باشند که حتی اگر همه کارها را درست انجام دهند، باز هم این احتمال وجود دارد که کودک به اسکیزوفرنی دچار شود. تقصیر والدین نیست.
اگر کودک اسکیزوفرنی داشته باشد چه انتظاری می‌توان داشت؟
هر کودک مبتلا به اسکیزوفرنیا منحصر به فرد است و علائم کودکان مبتلا متفاوت خواهد بود. علائم اسکیزوفرنی دوران کودکی ممکن است به سرعت ظاهر شوند و یا ممکن است به تدریج رشد کنند و کودک علائم بیشتری را تجربه کند که با گذشت زمان بدتر می‌شود. والدین زمانی را صرف سازماندهی داروها خواهند کرد، به خصوص اگر کودک بیش از یک دارو برای مدیریت علائم خود مصرف کند. والدین می‌توانند منتظر چک‌‌آپ‌های مکرر با روانپزشک کودک باشند. روانپزشک ممکن است کمک کند که دفترچه‌ای از علائم و نشانه‌ها، الگوهای غذا خوردن و خواب کودک داشته باشد و این رکورد را در هر قرار ملاقات داشته باشد. ممکن است کودک در مدرسه به حمایت بیشتری نیاز داشته باشد و تیم مراقبت از کودک نیز می‌تواند در این مورد به والدین مشاوره دهند. ارتباط زودهنگام و منظم والدین با اولیای مدرسه بسیار تاثیرگذار و مهم است.
چشم انداز اسکیزوفرنی دوران کودکی چیست؟
چشم انداز کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی به شدت علائم آنها بستگی دارد. بسیاری از کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی پیش آگهی (دیدگاه) ضعیفی دارند اما درمان نتایج طولانی مدت را بهبود می‌بخشد. والدین می‌تواند با اطمینان از این که کودک داروهای خود را طبق تجویز مصرف می‌کند و به طور منظم با تیم مراقبت خود ارتباط موثر و پیگیری دارد، کمک کند. کودکان مبتلا به اسکیزوفرنی در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند، به ویژه در میان افرادی که در بدو تولد مرد هستند و همچنین دارای اختلال مصرف مواد مخدر هستند.
چگونه از کودک اسکیزوفرنی مراقبت کرد؟
تربیت کودکی با یک بیماری روانی مانند اسکیزوفرنی دوران کودکی می‌تواند چالش برانگیز باشد. والدین دوست دارند هر کاری که می‌توانند انجام دهند تا کودک را برای موفقیت آماده کنند، اما مهم است که والدین نیز از خود مراقبت کنند. در اینجا چند راه برای کمک به مراقبت از کودک و دریافت حمایت مورد نیاز آورده شده است:
- یک برنامه دارویی تنظیم و دنبال کند: از روانپزشک کودک برای ایجاد یک برنامه دارویی که تا حد امکان ساده است کمک بخواهند. وقتی کودک به مدرسه می‌رود و همچنین در مورد هر گونه عوارض جانبی (مانند خواب‌آلودگی) که ممکن است بر عملکرد کودک تأثیر بگذارد، به تیم مراقبت کودک و اولیای مدرسه اطلاع دهند. برنامه دارویی را به دقت دنبال کنند.
- طبق توصیه به روانپزشک کودک مراجعه کنند. روانپزشک کودک برنامه‌ای برای ملاقات کودک تنظیم می‌کند. این بازدیدها به ویژه برای کمک به مدیریت وضعیت کودک مهم هستند.
- علائم را نادیده نگیرند: کودک با تشخیص زودهنگام و مراقبت‌های پزشکی احتمال بیشتری دارد که به درمان پاسخ دهد و نتیجه خوبی داشته باشد.
- معلمان و مشاور راهنمایی کودک را فعالانه درگیر کنند: از تیم مراقبت و پزشکی کودک بخواهند که به طور منظم با مشاوران در تماس باشند تا بتوانند با هم برای ایجاد و نظارت بر یک برنامه موثر همکاری کنند.
- با بزرگسالانی که در زندگی کودک نقشی دارند، ارتباط برقرار کنند: با معلمان و مربیان هر فعالیت منظمی مانند مدرسه، کلاس هنری و باشگاه صحبت کنند تا مطمئن شوند که از وضعیت کودک آگاه هستند و می‌دانند در مواقع اضطراری چه کاری انجام دهند.
- والدین به دنبال حمایت برای خود باشند: فرزندپروری می‌تواند سخت باشد. پدر و مادر بودن برای کودکی که دارای بیماری یا عارضه سلامت روانی است می‌تواند حتی سخت‌تر باشد. اما لازم نیست به تنهایی این کار را انجام دهند. گروه‌های حمایتی حضوری و آنلاین بسیاری برای والدین کودکان مبتلا به بیماری روانی وجود دارد.
چه زمانی باید به پزشک برای اسکیزوفرنی مراجعه کرد؟
با گذشت زمان، علائم ممکن است شدیدتر و قابل توجه‌تر شوند. در نهایت، کودک شما ممکن است علائم روان پریشی، از جمله توهم، هذیان و مشکل در سازماندهی افکار را ایجاد کند. با بی‌نظمی افکار، اغلب یک «گسست از واقعیت» (روان پریشی) وجود دارد که غالباً نیاز به بستری شدن در بیمارستان و درمان با دارو دارد.
همان‌طور که توصیه می‌شود باید تیم مراقبت از کودک را به طور منظم ملاقات کرد. همچنین اگر والدین متوجه تغییری در علائم کودک شدند، مثلاً اگر در حال مصرف داروهای مخدر است، زودتر به پزشک کودک مراجعه کنند و نگرانی خود را با پزشک در میان بگذارند. همچنین اگر عوارض جانبی دارو، زندگی کودک را مختل می‌کند، می‌توانند به پزشک مراجعه کنند. روانپزشک کودک گاهی اوقات می‌تواند داروها یا درمان‌های جایگزینی را توصیه کند که ممکن است بدون ایجاد این عوارض، وضعیت کودک را بهتر کند.
چه زمانی باید برای اسکیزوفرنی به اورژانس مراجعه کرد؟
افکار و رفتار خودکشی در میان افراد مبتلا به اسکیزوفرنی رایج است. اگر کودک یا نوجوانی دارید که در معرض خطر اقدام به خودکشی است یا اقدام به خودکشی کرده است، مطمئن شوید که کسی در کنار او بماند. اگر کودک افکار آسیب رساندن به خود یا دیگران را ابراز می‌کند، با خط مشاوره خودکشی و بحران ۱۴۸۰ تماس بگیرید. اگر والدین احساس می‌کنند کودک در خطر فوری آسیب رساندن به خود یا دیگران است، با ۱۲۳ (یا شماره خدمات اورژانس) تماس بگیرند یا اگر فکر می‌کنید می‌توانید با آرامش این کار را انجام دهید، فرزندتان را به نزدیکترین اورژانس بیمارستان ببرید.
سخن آخر
وقتی کودک علائم بیماری روانی شدیدی مانند اسکیزوفرنی دوران کودکی را نشان می‌دهد، مطمئناً احساسات زیادی خواهد داشت. رفتارهای کودک ممکن است والدین را بترساند. ممکن است احساس از دست دادن فرزندشان را داشته باشند و مدام در این فکر باشند که کودکی که می‌شناختند کجا رفته است و آیا هرگز دوباره او به شرایط نرمال بر خواهد گشت. ممکن است خودشان را سرزنش کنند (اما این تقصیر آنها نیست!). مراقبت از کودک مبتلا به اختلال روانپزشکی ضروری است. حتماً از روانپزشک کودک توصیه‌هایی برای کلاس‌های والدین، گروه‌های حمایتی و منبع اطلاعاتی درخواست کنند تا حد امکان برای آن چه در راه است آماده باشند. اکثر افراد نمی‌دانند زندگی در خانه‌ای با کودک مبتلا به اسکیزوفرنی چگونه است، بنابراین برای والدین بسیار مهم است که افرادی را پیدا کنند که این کار را انجام می‌دهند و در کار خود حرفه‌ای هستند.