سرطان رحم زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های غیرطبیعی در رحم رشد می‌کنند و شروع به رشد خارج از کنترل می‌کنند. سرطان رحم شامل دو نوع سرطان است: سرطان آندومتر (شایع‌تر) و سارکوم رحم (نادر). علائم سرطان رحم شامل خونریزی بین قاعدگی یا خونریزی بعد از یائسگی است. درمان اغلب شامل هیسترکتومی برای برداشتن رحم است. سرطان آندومتر در قسمت پایینی رحم تشکیل می‌شود. شایع‌ترین شکل سرطان رحم در پوشش داخلی یا آندومتر ایجاد می‌شود. در این مقاله تیم متخصص پینو بیبی به بررسی سرطان رحم و علل آن می‌پردازد.
سرطان رحم چیست؟
سرطان رحم یک اصطلاح کلی است که سرطان در رحم را توصیف می‌کند؛ برای درک بهتر انواع سرطان رحم بهتر است ابتدا یک نگاه مختصر به ساختاری و بافت رحم داشته باشیم.
رحم دارای سه لایه است: لایه داخلی که مخاطی است به نام آندومتر؛ لایه خارجی که از جنس ماهیچه صاف است به نام میومتر و لایه میانی به نام سروزا یا آدونتیتیا (پریمتریوم). اندومتر (غشای مخاطی رحم) با اپیتلیوم ستونی ساده (لامینا اپیتلیالیس) پوشیده شده و حاوی غدد لوله‌ای متعددی است. اندومتر (لایه داخلی) دارای سه لایه است: لایه فشرده، لایه اسفنجی (که لایه عملکردی را تشکیل می‌دهند) و لایه بازالیس (پایه). بنابراین سرطان رحم بستگی به بافتی از رحم دراد که درگیر آن شده است.
- سرطان آندومتر در آندومتر، پوشش داخلی رحم فرد ایجاد می‌شود. این یکی از شایع‌ترین سرطان‌های زنانه است، سرطان‌هایی که بر سیستم تولید مثل بانوان تأثیر می‌گذارد.
- سارکوم رحم در میومتر یا همان دیواره عضلانی رحم ایجاد می‌شود. سارکوم رحم بسیار نادر است.
آیا سرطان آندومتر و سرطان رحم یکی هستند؟
سرطان رحم می‌تواند به سرطان آندومتر یا سارکوم رحم اشاره داشته باشد. اما اشخاص اغلب اصطلاحات «سرطان آندومتر» و «سرطان رحم» را یکسان در نظر می‌گیرند؛ به این دلیل که سرطان آندومتر حدود ۹۵ درصد از کل موارد سرطان رحم را تشکیل می‌دهد. بروز سارکوم رحم نادر است.
وظیفه رحم چیست؟
رحم بخشی از سیستم تولید مثل زنان و افرادی است که در بدو تولد به آن‌ها زن اختصاص داده شده است (AFAB). رحم جایی است که جنین در دوران بارداری رشد می‌کند. قسمت بالای رحم، بدن یا جسم نامیده می‌شود. در انتهای رحم سرویکس (دهانه رحم) قرار دارد که رحم را به واژن متصل می‌کند. سرطان رحم به سرطان در بدنه رحم اشاره دارد. سرطان دهانه رحم (سرطان سرویکس) نوع متفاوتی از سرطان است.
آندومتر رحم چه نقشی دارد؟
آندومتر لایه داخلی رحم است. در طول چرخه قاعدگی دختران و بانوان تغییر می‌کند. هورمون‌هایی به نام استروژن و پروژسترون باعث ضخیم شدن آندومتر در بارداری می‌شوند. اگر بارداری اتفاق نیفتد، بدن پروژسترون کمتری تولید می‌کند که باعث ریزش پوشش آندومتر می‌شود و آن زمان است که دوره‌های قاعدگی و خونروش پریودی اتفاق می‌افتد.
سرطان رحم چقدر شایع است؟
در ایالات متحده، سرطان آندومتر شایع‌ترین سرطانی است که بر سیستم تولید مثل زنان و افراد AFAB تأثیر می‌گذارد. سرطان آندومتر عمدتاً پس از یائسگی ایجاد می‌شود. حدود ۳ درصد از زنان و افراد AFAB در دوره‌ای از زندگی خود تشخیص سرطان رحم را دریافت می‌کنند. هر ساله حدود ۶۵.۰۰۰ نفر مبتلا به سرطان رحم تشخیص داده می‌شوند.
علائم سرطان رحم چیست؟
علائم سرطان رحم می‌تواند شبیه علائم بسیاری از بیماری‌ها باشد. این به ویژه در مورد سایر شرایطی که بر اندام‌های تولید مثلی تأثیر می‌گذارد، صادق است. اگر فرد متوجه درد غیرعادی یا خونریزی نامنظم واژینال شد، باید با پزشک خود در مورد علائمی که دارد، مشورت کند. تشخیص دقیق مهم است تا فرد بتواند درمان مناسب را دریافت کند. علائم سرطان آندومتر یا سارکوم رحم عبارت هستند از:
- پریودهای سنگین‌تر از حد معمول یا تغییر در پریودهای فرد
- دوره‌هایی قاعدگی که بدون وقفه ادامه می‌یابد.
- خونریزی واژینال بین دوره‌های قاعدگی قبل از یائسگی
- خونریزی واژینال یا لکه بینی بعد از یائسگی، حتی به مقدار کمی
علائم و نشانه‌های کمتر رایج عبارت هستند از:
- ترشح آبکی که ممکن است بوی نامطبوعی داشته باشد.
- کاهش وزن غیر قابل توضیح
- مشکل در ادرار کردن یا تغییر در اجابت مزاج
- درد زیر شکم یا گرفتگی در لگن، درست زیر شکم
- اگر بانوی یائسه است، اما ترشحات سفید یا شفاف واژن دارد
- اگر فرد بیش از ۴۰ سال دارد، خونریزی بسیار طولانی، شدید یا مکرر واژینال دارد
چه چیزی باعث سرطان رحم می‌شود؟
محققان از علت دقیق سرطان رحم مطمئن نیستند و درست نمی‌دانند چه چیزی برای ایجاد تغییرات در سلول‌های رحم اتفاق می‌افتد. سلول‌های جهش یافته رشد می‌کنند و بدون کنترل تکثیر می‌شوند که می‌توانند توده‌ای به نام تومور را تشکیل دهد. برخی از عوامل خطر می‌توانند احتمال ابتلا به سرطان رحم را افزایش دهند. اگر فرد در معرض خطر بالایی است، باید سریعتر با پزشک خود در مورد اقداماتی که می‌تواند برای محافظت از سلامت خود انجام دهد، مشورت کند.
عوامل خطر سرطان رحم چیست؟
چندین عامل خطر برای سرطان آندومتر وجود دارد. بسیاری از عوامل به برهم خوردن سطح تعادل بین هورمون‌های استروژن و پروژسترون مربوط می‌شوند. این عوامل خطر عبارت هستند از چاقی، وضعیتی به نام سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) یا مصرف استروژن بدون دارو مخالف (مصرف استروژن بدون مصرف پروژسترون). اختلال ژنتیکی سندرم لینچ یا سندرم کاودن یکی دیگر از عوامل خطر غیر مرتبط با هورمون است. عوامل خطر عبارت هستند از:
- سن: با افزایش سن، احتمال ابتلا به سرطان رحم افزایش می‌یابد. بیشتر سرطان‌های رحم بعد از ۵۰ سالگی اتفاق می‌افتد.
- رژیم غذایی سرشار از چربی حیوانی: رژیم غذایی پرچرب می‌تواند خطر ابتلا به چندین سرطان از جمله سرطان رحم را افزایش دهد. غذاهای چرب نیز کالری بالایی دارند که می‌تواند منجر به چاقی شود.
- سابقه خانوادگی سرطان تخمدان، رحم یا روده: برخی افراد اختلالات ژنتیکی را به ارث می‌برند که خطر سرطان را افزایش می‌دهد. افراد مبتلا به سندرم لینچ یا سندرم کاودن، سرطان کولورکتال غیر پولیپ ارثی (HNPCC)، خطر ابتلا به سرطان آندومتر را همراه با انواع دیگر سرطان‌ها افزایش می‌دهند.
- داشتن فشار خون بالا یا دیابت: این بیماری اغلب با چاقی مرتبط است که یک عامل خطر برای سرطان است، اما برخی مطالعات نشان می‌دهد که ارتباط مستقیم‌تری بین دیابت و سرطان رحم نیز وجود دارد.
- چاقی (وزن اضافی): برخی از هورمون‌ها توسط بافت چربی به استروژن تبدیل می‌شوند و خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش می‌دهند. هر چه مقدار بافت چربی بیشتر باشد، تأثیر بیشتری بر سطح استروژن دارد.
- پوشش ضخیم دیواره رحم (هیپرپلازی آندومتر)
- تومورهای قبلی تخمدان یا سندرم تخمدان پلی کیستیک و بیماری‌های تخمدان: افرادی که تومورهای تخمدان خاصی دارند، سطح استروژن بالا و سطح پروژسترون پایینی دارند. این تغییرات هورمونی می‌تواند خطر سرطان رحم را افزایش دهد.
- قاعدگی زودرس: اگر قاعدگی قبل از ۱۲ سالگی شروع شده باشد، خطر ابتلا به سرطان رحم ممکن است افزایش یابد. این به این دلیل است که رحم برای سال‌های بیشتری در معرض استروژن قرار می‌گیرد.
- یائسگی دیررس: به طور مشابه، اگر یائسگی بعد از ۵۵ سالگی رخ دهد، خطر ابنلا به سرطان نیز افزایش می‌یابد چرا که رحم مدت بیشتری در معرض استروژن قرار می‌گیرد.
- دوره طولانی قاعدگی: تعداد سال‌های قاعدگی ممکن است مهمتر از سن در شروع یا پایان دوره قاعدگی باشد.
- باردار نشدن: افرادی که باردار نشده‌اند در معرض خطر بیشتری هستند.
درمان‌های قبلی برای سایر شرایط و بیماری‌ها
- پرتو درمانی اولیه لگن: پرتودرمانی لگن برای درمان سایر سرطان‌ها می‌تواند به DNA سلول آسیب برساند. این آسیب ممکن است خطر ابتلا به نوع دوم سرطان را افزایش دهد.
- درمان جایگزینی استروژن (ERT): برخی از افراد برای کمک به تسکین علائم یائسگی استروژن درمانی دریافت می‌کنند. دریافت ERT بدون پروژسترون، بدن را در معرض خطر بیشتری برای سرطان رحم قرار می‌دهد.
- استفاده از تاموکسیفن: افراد ممکن است این دارو را برای درمان سرطان پستان دریافت کنند. این دارو مانند استروژن در رحم عمل می‌کند و می‌تواند خطر ابتلا به سرطان رحم را افزایش دهد.
عوارض سرطان آندومتر چیست؟
جدی‌ترین عارضه سرطان آندومتر، مرگ است. با این حال، هنگامی که پزشک سرطان آندومتر را در مراحل اولیه تشخیص می‌دهد، پیش آگهی معمولاً بسیار خوب است. سایر عوارض سرطان آندومتر عبارت هستند از:
- کم خونی
- گسترش سرطان به سایر قسمت‌های بدن (متاستاز)
- بدن فرد به خوبی به درمان پاسخ نمی‌دهد.
سرطان رحم چگونه تشخیص داده می‌شود؟
در صورت مشاهده علائم احتمالی سرطان رحم باید با پزشک مشورت شود. پزشک اقدامات زیر را انجام می‌دهد، عبارت هستند از:
- در مورد علائم، عوامل خطر و سابقه خانوادگی سوال می‌کند.
- یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. پزشک ممکن است شکم بیمار را از نظر تورم بررسی کند. برای بررسی رحم، پزشک در حالی که روی شکم فرد فشار می‌آورد، دو انگشت را داخل واژن قرار می‌دهد، یا ممکن است از ابزاری (اسپکولوم) استفاده کند که دیواره‌های واژن را جدا می‌کند (شبیه به آزمایش غربالگری دهانه رحم).
- معاینه لگن و سونوگرافی لگن: سونوگرافی لگن از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از رحم و تخمدان‌ها استفاده می‌کند. امواج صوتی هنگامی که با چیزی متراکم مانند تومور یا اندام برخورد می‌کنند بازتاب می‌کنند. سپس یک کامپیوتر از این پژواک‌ها تصویری می‌سازد. سونوگرافی لگن را می‌توان به دو روش انجام داد و اغلب هر دو نوع را در یک ویزیت انجام می‌دهند. سونوگرافی لگن معمولاً بین ۱۵ تا ۳۰ دقیقه طول می‌کشد. اگر چیزی غیرعادی به نظر برسد، پزشک ممکن است بیوپسی را پیشنهاد کند.
- سونوگرافی شکم: برای گرفتن عکس‌های از تخمدان‌ها و رحم در سونوگرافی شکم، باید مثانه پر داشته باشد، بنابراین قبل از سونوگرافی از فرد خواسته می‌شود آب بنوشد. تکنسینی به نام سونوگرافیست دستگاه کوچکی به نام مبدل را روی شکم فرد حرکت می‌دهد.
- سونوگرافی ترانس واژینال: برای سونوگرافی ترانس واژینال نیازی به مثانه پر نیست. سونوگرافیست یک مبدل را وارد واژن می‌کند. ممکن است سونوگرافی برای فرد ناراحت کننده باشد، اما نباید دردناک باشد.
- بیوپسی آندومتر: بیوپسی آندومتر در مطب متخصص انجام می‌شود. یک لوله بلند و نازک (لوله) به واژن فرد وارد می‌شود تا به آرامی سلول‌ها را از پوشش رحم بمکد. سلول‌ها به آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده می‌شوند و پاتولوژیست آن‌ها را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند. ممکن است بعد از بیوبسی ناراحتی مشابهی مانند گرفتگی پریود وجود داشته باشد، بنابراین پزشک ممکن است مصرف داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن را قبل از عمل توصیه کند.
- هیستروسکوپی و بیوپسی: هیستروسکوپ یک دستگاه تلسکوپ مانند است که از طریق واژن وارد رحم می شود و به متخصص زنان یا انکولوژیست زنان اجازه می‌دهد تا داخل رحم شما را ببینند. در طی این روش، بافت نیز می‌تواند برداشته شود (بیوپسی) و برای آزمایش بیشتر به آزمایشگاه ارسال شود.
- آزمایش خون و ادرار: ممکن است از آزمایش خون و ادرار برای ارزیابی سلامت عمومی فرد و اطلاع رسانی در مورد تصمیمات درمانی استفاده شود. در آزمایش خون؛ پروتئین CA-125 را اندازه‌گیری می‌کند. مقدار معینی از CA-125 می‌تواند به سرطان در بدن اشاره کند.
- تست‌های دیگر: اگر سرطان در رحم فرد تشخیص داده شود، ممکن است پزشک اسکن‌های دیگری را تحویز کند تا دریابد آیا سرطان به سایر قسمت‌های بدن بیمار سرایت کرده است، مانند عکس‌برداری با اشعه ایکس، سی تی اسکن یا اسکن MRI. برای انواع خاصی از سرطان رحم، مانند سارکوم، ممکن است از اسکن PET استفاده شود.
- اتساع و کورتاژ (D&C): یک روش پیچیده‌تر برای برداشتن بافت رحم است و در اتاق عمل انجام می‌شود. اگر اتساع – کورتاژ و یا بیوپسی برای برداشتن نمونه‌های بافتی انجام داده شود، پزشک نمونه را به آزمایشگاه می‌فرستد. در آنجا، یک پاتولوژیست به بافت نگاه می‌کند تا بررسی کند که سلول‌های سرطانی وجود دارند یا خیر.
آیا تست پاپ می‌تواند سرطان رحم را تشخیص دهد؟
خیر. تست پاپ (پاپ اسمیر) سرطان رحم را غربالگری یا تشخیص نمی‌دهد. تست پاپ اسمیر برای بررسی سرطان دهانه رحم استفاده می‌شود.
تشخیص سرطان آندومتر چه چیز دیگری را نشان می‌دهد؟
اگر پزشک، سرطان آندومتر را تشخیص دهد، باید نوع آن را نیز تعیین کرد. دانستن نوع سرطان به تیم مراقبتی کمک می‌کند تا بهترین درمان را پیدا کند:
- سرطان آندومتر نوع ۱ تهاجمی کمتری دارد. این سلول‌هلی سرطانی معمولاً به سرعت به بافت‌های دیگر گسترش نمی‌یابند.
- سرطان آندومتر نوع ۲ تهاجمی‌تر است. این سلول‌هلی سرطانی به احتمال زیاد به خارج از رحم گسترش می‌یابند و نیاز به درمان قوی‌تری دارند.
پزشک نیز مرحله سرطان را تعیین می‌کند. سرطان‌های رحم در مقیاسی از I تا IV مرحله‌بندی می‌شوند.
- سرطان مرحله اول (I): سرطان فراتر از رحم گسترش نیافته است.
- سرطان مرحله دوم (II): به دهانه رحم گسترش یافته است.
- سرطان مرحله سوم (III): به واژن، تخمدان‌ها و یا غدد لنفاوی گسترش یافته است.
- سرطان مرحله (IV): به مثانه یا سایر اندام‌های دور از رحم گسترش یافته است.
در برخی موارد، پزشک ممکن است تا زمانی که برای برداشتن توده سرطانی جراحی انجام نشده است نتواند تشخیص دهد که فرد در چه مرحله‌ای از سرطان است.
سرطان رحم چگونه درمان می‌شود؟
اکثر افراد مبتلا به سرطان آندومتر نیاز به جراحی دارند. برنامه درمانی خاص، به نوع سرطان، پیشرفت سرطان و سلامت کلی بیمار بستگی دارد. درمان‌های دیگری که ممکن است به کار گرفته شوند عبارت هستند از:
- پرتودرمانی (رادیوتراپی): پرتودرمانی، استفاده از اشعه ایکس برای از بین بردن یا آسیب رساندن به سلول‌های سرطانی، معمولاً به عنوان یک درمان اضافی برای کاهش احتمال بازگشت سرطان استفاده می‌شود. اگر فرد مبتلا کاندید خوبی برای جراحی نیست، ممکن است پرتودرمانی به عنوان درمان اصلی توصیه شود. پرتودرمانی یا به صورت خارجی انجام می‌شود، جایی که دستگاه پرتو را به سمت سرطان و بافت اطراف هدایت می‌کنند و یا از داخل بدن (براکی تراپی)، که در آن مواد رادیواکتیو در لوله‌های نازک قرار می‌گیرند و در داخل بدن نزدیک توده سرطانی قرار می‌گیرند. پرتودرمانی در ناحیه لگن ممکن است باعث یائسگی شود، بنابراین، اگر فرد نگران تأثیر درمان بر باروری خود می‌باشد، مهم است که قبل از شروع درمان، نگرانی‌های خود را با تیم درمانی خود در میان بگذارد.
- هورمون درمانی: اگر سرطان گسترش یافته باشد یا اگر سرطان عود کرده باشد معمولاً هورمون درمانی انجام می‌شود. همچنین گاهی اوقات در صورتی که جراحی مقدور نباشد از هورمون تراپی استفاده می‌شود. پروژسترون درمان هورمونی اصلی برای زنان مبتلا به سرطان رحم است و به شکل قرص یا تزریق توسط پزشک عمومی یا پرستار در دسترس است. هورمون تراپی به کاهش برخی سرطان‌ها و کنترل علائم کمک می‌کند.
- شیمی درمانی: برای درمان انواع خاصی از سرطان رحم یا زمانی که سرطان پس از جراحی یا رادیوتراپی عود می‌کند یا اگر سرطان به درمان هورمونی پاسخ نمی‌دهد، استفاده می‌شود. می‌توان از شیمی درمانی برای کنترل سرطان و تسکین علائم استفاده کرد. معمولاً در پروسه شیمی درمانی دارویی به داخل ورید (داخل وریدی) تزریق می‌شود. پزشک دوره درمان شیمی درمانی و مدت زمان آن را برای فرد مبتلا توضیح می‌دهد.
- ایمونوتراپی: روش دیگری است که به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا با سرطان مبارزه کند.
- مراقبت تسکینی: در برخی موارد سرطان رحم، تیم پزشکی ممکن است در مورد مراقبت تسکینی با بیمار صحبت کند. هدف مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی فرد با کاهش علائم سرطان است. علاوه بر کاهش سرعت گسترش سرطان رحم، درمان تسکینی می‌تواند درد را تسکین دهد و به مدیریت سایر علائم و عوارض کمک کند. درمان ممکن است شامل رادیوتراپی، شیمی درمانی یا سایر درمان‌های دارویی باشد.
- درمان هدفمند: در این روش از داروها برای هدف قرار دادن سلول‌های سرطانی خاص استفاده می‌کنند تا از تکثیر آن‌ها جلوگیری کنند.
محققان به مطالعه روش‌های بیشتری برای درمان سرطان آندومتر ادامه می‌دهند.
تیم درمان سرطان رحم
بسته به نوع درمان، تیم درمانی ممکن است متشکل از تعدادی متخصص مختلف باشد، مانند:
- پزشک عمومی GP: از سلامت عمومی بیمار مراقبت می‌کند و با متخصصان برای هماهنگی درمان همکاری می‌کند.
- انکولوژیست زنان: سرطان‌های دستگاه تناسلی زنان را تشخیص و درمان می‌کند.
- متخصص زنان: متخصص در درمان بیماری‌های دستگاه تناسلی زنان
- انکولوژیست پرتو: درمان پرتودرمانی را تجویز و هماهنگ می‌کند.
- انکولوژیست پزشکی: دوره شیمی درمانی را تجویز و هماهنگ می‌کند.
- پرستار سرطان: به درمان کمک می‌کند و اطلاعات و پشتیبانی را در طول درمان بیمار ارائه می‌دهد.
- متخصص باروری: ناباروری و اختلالات هورمونی باروری را تشخیص، درمان و مدیریت می‌کند.
- متخصص تغذیه: یک برنامه غذایی را توصیه می‌کند که در دوران درمان و بهبودی باید رعایت شود.
- سایر متخصصان بهداشتی مانند مددکاران اجتماعی، داروسازان و مشاوران.
چه نوع جراحی برای سرطان رحم نیاز است؟
جراحی معمولاً درمان اولیه سرطان آندومتر است. بیمار به احتمال زیاد هیسترکتومی خواهد کرد و جراح رحم و دهانه رحم بیمار را برمی‌دارد جراحی را می‌توان از طریق بریدگی در شکم (لاپاروتومی) یا با استفاده از جراحی سوراخ کلید (جراحی لاپاراسکوپی) انجام داد. چهار نوع روش هیسترکتومی وجود دارد:
- هیسترکتومی کامل شکمی: جراح یک برش در شکم بیمار ایجاد می‌کند تا به رحم او دسترسی پیدا کند و آن را خارج کند.
- هیسترکتومی واژینال: جراح، رحم بیمار را از طریق واژن خارج می‌کند.
- هیسترکتومی رادیکال: اگر سرطان به دهانه رحم گسترش یافته باشد، ممکن است به هیسترکتومی رادیکال نیاز داشته باشد. جراح رحم و بافت‌های کنار رحم بیمار را برمی‌دارد. جراح همچنین قسمت بالایی واژن را که در کنار دهانه رحم قرار دارد برمی‌دارد.
- هیسترکتومی با حداقل تهاجم: جراح چندین برش کوچک برای برداشتن رحم ایجاد می‌کند. این ممکن است به صورت لاپاراسکوپی یا رباتیک انجام شود.
در طول هیسترکتومی، جراحان اغلب دو روش دیگر را نیز انجام می‌دهند:
- سالپنگو اوفورکتومی دوطرفه (BSO): برای برداشتن تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ. اکثر افراد به این مرحله اضافی نیاز دارند تا مطمئن شوند که همه سلول‌های سرطانی حذف می‌شوند.
- تشریح غدد لنفاوی (لنفادنکتومی): برای برداشتن غدد لنفاوی و مشاهده این که آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر.
آیا در سرطان رحم نیاز به برداشتن تخمدان است؟
بسیاری از افرادی که سرطان رحم دارند نیاز به برداشتن تخمدان‌های خود دارند. اما برداشتن تخمدان‌ها به این معنی است که اگر قبلاً یائسه نشده‌اند، یائسه خواهند شد. اگر بیمار کمتر از ۴۵ سال دارد و در دوران پیش از یائسگی می‌باشد، با تیم مراقبت خود مشورت کند تا بداند که آیا باید تخمدان‌های خود را حفظ کند یا خیر.
بعد از جراحی رحم چه انتظاری می‌توان داشت؟
عوارض جانبی جراحی سرطان رحم عبارت هستند از:
- ناباروری، ناتوانی در باردار شدن
- یائسگی (اگر بیمار قبل از یائسگی بوده است و تخمدان‌ها برداشته شده‌اند) و علائم آن از جمله خشکی واژن و تعریق شبانه است.
سارکوم رحم چگونه درمان می‌شود؟
اغلب، جراحان از یک روش واحد برای تشخیص، مرحله (توضیح شدت) و درمان سارکوم رحم استفاده می‌کنند. گزینه‌های درمانی مانند سرطان آندومتر هستند. ممکن است هیسترکتومی و همچنین BSO برای برداشتن تخمدان‌ها و لوله‌های فالوپ انجام شود.
آیا می‌توان از سرطان رحم پیشگیری کرد؟
در بیشتر مواقع، نمی‌توان از سرطان رحم پیشگیری کرد. اما افراد می‌تواند اقدامات زیر را برای کاهش خطر انجام دهند:
- مدیریت دیابت
- حفظ وزنی که برای فرد سالم و مناسب باشد.
- در مورد استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی مبتنی بر پروژسترون یا ترکیبی استروژن و پروژسترون حتماً باید با پزشک مشورت شود. این داروها می‌توانند تا حدودی فرد را از سرطان رحم محافظت کنند.
آیا آزمایش غربالگری برای سرطان رحم وجود دارد؟
خیر، هیچ ابزار غربالگری وجود ندارد. پزشکان معمولاً آزمایش منظم را برای افراد بدون علائم توصیه نمی‌کنند. با این حال، اگر فرد خود را در معرض خطر بالاتری می‌داند و شرایط خاصی دارد، ممکن است این کار را انجام دهند.
میزان بقای افراد مبتلا به سرطان رحم چقدر است؟
میزان بقای پنج ساله بعد از ابتلا به سرطان آندومتر ۸۱ درصد است. این بدان معناست که ۸۱ درصد از افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، پنج سال بعد زنده می‌مانند. هنگامی که سرطان به خارج از رحم گسترش نیافته است، این میزان حتی بیشتر است. سپس، میزان بقا به ۹۵ درصد می‌رسد. درمان‌ها به همراه میزان بقا به بهبود ادامه می‌دهند. سرطان رحم زمانی کشنده است که تشخیص داده نشود و گسترش یابد. زمانی که سرطان به سایر قسمت‌های بدن و خارج از رحم گسترش می‌یابد، میزان بقا به ۱۷ درصد کاهش می‌یابد. تشخیص زودهنگام و درمان به موقع کلید پیش آگهی مطلوب است. خوشبختانه سرطان آندومتر اغلب در مراحل اولیه تشخیص داده می‌شود. این به این دلیل است که بسیاری از افراد متوجه خونریزی غیرمعمول می‌شوند و به خاطر آن به پزشک مراجعه می‌کنند. اگر سرطان زود تشخیص داده شود و به سایر اندام‌ها سرایت نکرده باشد، برداشتن رحم می‌تواند آن را درمان کند.
چه زمانی باید به پزشک خود مراجعه کرد؟
در مورد هر گونه خونریزی یا لکه بینی غیرمعمول بانوان بهتر است با یک پزشک مشورت کنند. اگر خطر سرطان آندومتر ارثی در خانواده دارند (از طریق ژن‌ها منتقل می‌شود)، با پزشک در مورد آزمایش سالانه صحبت کنند. ممکن است فرد هر سال از سن ۳۵ سالگی به بیوپسی آندومتر نیاز داشته باشد.
در مورد سرطان رحم چه چیزی باید از پزشک پرسید؟
اگر فرد تشخیص سرطان رحم را دریافت کرده است، می‌تواند این سوالات را در مورد بیماری خود از پزشک معالج بپرسد:
- سرطان در چه مرحله‌ای است؟
- چه گزینه‌های درمانی برای بیمار وجود دارد و بهترین گزینه درمانی چه خواهد بود؟
- آیا برای درمان سرطان رحم به بیش از یک درمان نیاز است؟
- آیا آزمایشات بالینی وجود دارد که بتوان در آن شرکت کرد؟
- هدف از درمان انتخابی برای سرطان رحم چیست؟
- بعد از درمان سرطان رحم چه انتظاری می‌توان داشت؟
- آیا احتمال بازگشت سرطان بعد از درمان وجود دارد؟
- آیا بیمار در معرض خطر ابتلا به سرطان‌های دیگر است؟
- چگونه می‌توان بعد از درمان سرطان رحم از خود مراقبت کرد؟
پس از اتمام درمان، تیم پزشکی در مورد ویزیت‌های بعدی با بیمار صحبت خواهند کرد. پیگیری این بازدیدها مهم است. در طی یک بازدید بعدی، پزشک یک معاینه لگن انجام می‌دهد. پزشک همچنین از بیمار (فرد معالجه شده) در مورد علائم سوالاتی می‌پرسد. هدف این است که مطمئن شوند سرطان عود نمی‌کند (بر نمی‌گردد) و بعد از درمان فرد احساس خوبی دارد. همچنین می‌توان با پزشک در مورد راه‌هایی برای داشتن زندگی سالم بعد از سرطان صحبت کرد. غذای سالم خوردن، خواب کافی و ورزش می‌تواند به فرد کمک کند بهترین احساس را داشته باشد.
سوالات متداول در مورد سرطان رحم
- علائم هشدار دهنده سرطان رحم چیست؟ افراد باید در مورد هرگونه خونریزی نامنظم به پزشک خود اطلاع دهند. خونریزی غیرطبیعی شامل خونریزی بین قاعدگی‌ها در صورتی که هنوز قاعدگی وجود دارد و خونریزی یا لکه‌بینی در صورت یائسگی است. خونریزی غیرطبیعی علامت بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان آندومتر است.
- آیا درمان جایگزینی استروژن (ERT) فرد را بیشتر در معرض ابتلا به سرطان رحم قرار می‌دهد؟ اگر فرد ERT را در نظر دارد، باید با پزشک خود مشورت کند، آن‌ها با هم، می‌توانند در مورد خطر سرطان مشورت کنند و بهترین تصمیم را بگیرند.
- آیا سرطان رحم به سرعت گسترش می‌یابد؟ سرطان‌های نوع یک، شایع‌ترین نوع سرطان رحم هستند و به سرعت پخش نمی‌شوند. سرطان نوع ۲ می‌تواند به سرعت گسترش یابد و ممکن است به درمان تهاجمی‌تری نیاز داشته باشد.
- سرطان آندومتر در چه سنی شایع‌تر است؟ سرطان آندومتر در افرادی که یائسگی را پشت سر گذاشته‌اند، شایع‌تر است. میانگین سن یائسگی ۵۱ سال است.
سخن آخر
سرطان رحم شامل سرطان آندومتر و سارکوم رحم است. این شایع‌ترین سرطانی است که بر سیستم تناسلی افراد تأثیر می‌گذارد. اغلب، پزشکان از اصطلاح سرطان آندومتر برای توصیف سرطان رحم استفاده می‌کنند زیرا این سرطان شایع‌ترین آن‌ها است. علائم سرطان رحم شامل خونریزی واژینال بین قاعدگی یا بعد از یائسگی است. اگر قبل از تشخیص، سرطان رحم گسترش یابد، جراحی می‌تواند آن را درمان کند.