طول عمر اسپرم از مهمترین عواملی است که برای باروری و تولید نسل جدید بسیار اساسی است. برای افزایش احتمال باروری، لازم است که اسپرمها به مدت کافی در دستگاه تناسلی زنده بمانند و در زمان مناسب به سمت تخمدان حرکت کنند.
طول عمر اسپرم، به شدت تحت تأثیر عوامل مختلف قرار دارد، از جمله عوامل زیستی و غیرزیستی. عواملی همچون سن، سبک زندگی، تغذیه، بیماریها و مصرف داروها میتوانند تأثیر زیادی بر طولعمر اسپرم داشته باشند. با توجه به اهمیت باروری و تولید نسل جدید، مطالعه و بررسی عوامل مؤثر بر طولعمر اسپرم و نیز راهکارهای افزایش طول عمر آن، از اهمیت بسیاری برخوردار است.
در این مقاله، به بررسی عوامل مؤثر بر طولعمر اسپرم، تأثیرات سبک زندگی و تغذیه بر طول عمر آن، راهکارهای افزایش طولعمر اسپرم پرداخته خواهد شد.
عوامل مؤثر بر طول عمر اسپرم
طول عمر اسپرم، به شدت تحت تأثیر عوامل مختلف قرار دارد. در ادامه به برخی از این عوامل اشاره میکنیم:
سن: با افزایش سن، طولعمر اسپرم کاهش مییابد و اسپرمها کمتر قابلیت حرکت دارند.
سبک زندگی: فعالیت بدنی کم، مصرف الکل و مواد مخدر و تنباکو، و نیز استرس و اضطراب، میتوانند عواملی باشند که منجر به کاهش طولعمر اسپرم شوند.
بیماریها: بیماریهایی همچون عفونتهای تناسلی، بیماریهای قلبی و عروقی، بیماریهای ایمنیای و سرطان، میتوانند تأثیرات بسیار مهمی بر طول عمر اسپرم داشته باشند.
مصرف داروها: مصرف برخی داروها مانند داروهای ضدافسردگی و داروهای ضدالتهاب، میتواند باعث کاهش طول عمر شود.
عوامل محیطی: اشعهی ایکس، مواد شیمیایی، آلودگی هوا و آب، و نیز تماس با مواد سمی و زیانآور، میتوانند تأثیرات منفی بر طولعمر اسپرم داشته باشند.
گرما و سرما: افزایش دمای بدن و تماس با گرماهای شدید و یا برعکس، تماس با سرماهای شدید، میتواند به کاهش طول عمر آن منجر شود.
اشعهی UV: تماس با اشعهی UV، برای مثال در حین استفاده از سولاریوم، میتواند تأثیرات منفی بر طولعمر اسپرم داشته باشد.
بیشفعالی جنسی: استفاده بیش از حد از روشهای جنسی مانند استمنا و رابطهی جنسی بیش از حد میتواند به کاهش طول عمراسپرم منجر شود.
استفاده از مواد مخدر: مصرف برخی مواد مخدر مانند الکل، ترکیبات نیکوتینی و مواد مخدر میتواند به کاهش طول عمر اسپرم و کاهش کیفیت آنها منجر شود.
تغذیه نامناسب: تغذیه نامناسب و عدم مصرف مواد غذایی حاوی مواد مغذی مورد نیاز برای سلامتی اسپرم میتواند به کاهش طول عمر آنها و کاهش کیفیت اسپرم منجر شود.
بیماریهای مزمن: برخی بیماریهای مزمن مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماریهای قلبی میتوانند به کاهش طولعمر اسپرم و کاهش کیفیت آنها منجر شوند.
تغییرات طول عمر اسپرم در طول عمر انسان
طول عمر اسپرم در گذر عمر انسان متفاوت است. از زمان بلوغ جنسی تا پایان دوران جوانی، طولعمر اسپرم معمولاً بین ۲ تا ۷ روز است. اما با پیشرفت سن، طول عمر اسپرم کاهش مییابد و در سنین ۵۰ تا ۸۰ سالگی، طول عمر آن تا ۲۴ ساعت کاهش مییابد. همچنین، تحقیقات نشان دادهاند که کاهش کیفیت اسپرم نیز با پیشرفت سن افزایش می یابد. به عنوان مثال، در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی، حدود ۹۰ درصد اسپرم ها حرکت موثری دارند، اما در سنین ۸۰ تا ۹۰ سالگی، این آمار به حدود ۴۰ درصد کاهش می یابد.
تحقیقات متعددی انجام شده است که نشان میدهند که با پیشرفت سن، طولعمر اسپرم کاهش می یابد. در یکی از تحقیقات صورت گرفته در سال ۲۰۱۳، ۱۲۳ نفر از مردان بالغ با سنین بین ۱۸ تا ۸۰ سال مورد مطالعه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که طول عمر اسپرم در افراد بالای ۴۴سال با توجه به میانگین کلی کاهش یافته و اسپرم های متحرک کمتری داشتند. در یک تحقیق دیگر که در سال ۲۰۱۹ انجام شده بود، نشان داده شد که با پیشرفت سن، اسپرم ها به سرعت ضعیف میشوند و کاهش طول عمر آنها در مردان بالای ۵۰ سال نسبت به سنین کمتر از آن بیشتر است.
اهمیت طول عمر اسپرم برای باروری
طولعمر اسپرم از اهمیت بسیاری برای باروری برخوردار است. زمانی که یک مرد نمونه اسپرم خود را ارائه میدهد، معمولاً طول عمر آن مورد بررسی قرار میگیرد. علاوه بر این، طول عمر اسپرم نیز برای تشخیص بعضی از مشکلات باروری مانند اختلالات اسپرماتوژنز (تولید نامناسب اسپرم)، اختلالات در حرکت و شکل اسپرم و اختلالات در تعداد اسپرمهای تولید شده توسط بدن مرد مورد استفاده قرار میگیرد.
اگر طولعمر اسپرم طولانی باشد، این به این معناست که اسپرمهای تولید شده توسط بدن مرد به مدت طولانی باقی میمانند و میتوانند در هر زمانی برای جفت گیری با تخمک زن ملاقات کنند. در برخی موارد، ممکن است نمونه اسپرم از بدن مرد در دمای مناسب حفظ نشده باشد، یا با عوامل خارجی مانند تابش UV و گرما آسیب ببیند و طول عمر آن کاهش یابد که این مسئلهایست که در آزمایشگاه ها باید به آن توجه شود.
بنابراین، برای داشتن باروری سالم، اهمیت دارد که به طول عمر اسپرم توجه شود. برای این منظور، مردان باید به سلامتی خود توجه کنند و از مصرف مواد مخدر، سیگار و الکل خودداری کنند. همچنین، ورزش منظم، تغذیه سالم و متعادل نیز به افزایش طولعمر اسپرم کمک میکند.
راهکارهای افزایش طول عمر اسپرم
مصرف مکملهای غذایی: برخی مکملهای غذایی مانند اسیدفولیک، روی، سلنیوم و ویتامین C میتوانند برای بهبود کیفیت و افزایش طول عمر آنها مفید باشند.
کاهش استرس: استرس میتواند باعث کاهش تعداد اسپرم و کیفیت آنها شود. برای افزایش طولعمر اسپرم بهتر است راههایی را برای کاهش استرس در زندگی خود پیدا کنید مانند یوگا، مدیتیشن و ورزش.
انجام تست اسپرم: اگر شما و یا شریک زندگیتان با مشکلات باروری مواجه هستید، انجام تست اسپرم میتواند به شناسایی مشکلات مربوط به تعداد و کیفیت اسپرم کمک کند. با شناسایی مشکلات، راهکارهای درمانی مانند درمان دارویی، رژیم غذایی مناسب، مکملهای غذایی و یا درمان جراحی میتواند اتخاذ شود.
ابتدا کاهش و سپس ترک مصرف دخانیات: مصرف سیگار میتواند به کاهش تعداد اسپرم و کیفیت آنها منجر شود. بنابراین، اگر میخواهید طول عمر اسپرم خود را افزایش دهید، بهتر است ابتدا کاهش و سپس ترک مصرف سیگار را در نظر بگیرید.
انجام ورزش منظم: ورزش منظم میتواند به بهبود سلامت کلی بدن و همچنین به افزایش طولعمر اسپرم کمک میکند. بهتر است ورزشهایی که شامل فعالیتهای هوازی هستند، مانند دویدن، شنا، پیادهروی یا دوچرخهسواری را در برنامه ورزشی خود قرار دهید.
رعایت رژیم غذایی سالم: مصرف غذاهایی که حاوی ویتامینها، مواد معدنی و آنتیاکسیدانهای قوی هستند، مانند میوهها، سبزیجات، ماهی و گردو میتواند به بهبود کیفیت اسپرم و افزایش طول عمر آنها کمک کند.
عوامل مختلفی که باعث کاهش طول عمر اسپرم میشوند
بیماریهای مختلفی میتوانند بر طولعمر اسپرم تأثیرگذار باشند. برای مثال، بیماریهایی مانند دیابت، بیماریهای قلبی و عروقی، بیماریهای کبدی، بیماریهای کلیوی و بیماریهای عفونی میتوانند باعث کاهش طول عمر اسپرم شوند. علاوه بر این، مصرف برخی داروها نیز میتواند باعث کاهش طولعمر اسپرم شود. به عنوان مثال، داروهایی مانند آنتیبیوتیکها، داروهای ضد اضطراب، داروهای ضد افسردگی و داروهای ضد تشنج ممکن است تأثیر منفی بر روی کیفیت و تعداد اسپرمها داشته باشند.
از طرفی، برخی بیماریها مانند بیماریهای التهابی مزمن، عوارض ناشی از اجرای عمل جراحی و تشعشعات نیز میتوانند باعث کاهش طولعمر اسپرم شوند. این عوارض باعث تغییراتی در سلولهای جنسی میشوند و باعث کاهش تعداد اسپرمهای سالم و با کیفیت میشوند.
بنابراین، برای افزایش طولعمر اسپرم در صورتی که بیماریای وجود دارد، درمان بیماری و کنترل عوامل مؤثر بر آن الزامی است. همچنین، قبل از مصرف هر گونه دارویی، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا احتمال تأثیر منفی آن بر روی طولعمر اسپرم را بررسی کنید.
تأثیر تغذیه بر طول عمر اسپرم
تغذیه مناسب و متوازن میتواند بهبود کیفیت و طول عمر اسپرم را در مردان بهبود بخشد. در ادامه تأثیر تغذیههای مختلف بر طولعمر اسپرم را بررسی میکنیم:
اسیدفولیک: اسیدفولیک یکی از ویتامینهای مهم برای باروری مردان است که تأثیر مثبتی بر کیفیت و طولعمر اسپرم دارد. این ویتامین در غذاهایی مانند اسفناج، سیب زمینی، نخود، کلم، تخم مرغ و ماهیهای چرب یافت میشود.
روی: روی یکی از مواد معدنی حیاتی برای سلامتی و باروری مردان است که به طولعمر اسپرم کمک میکند. مواد غذایی غنی از روی شامل گوشت، ماهی، غلات، حبوبات، سبزیجات و میوهها هستند.
سلنیوم: سلنیوم یکی از مواد معدنی حیاتی برای باروری مردان است که تأثیر مثبتی بر کیفیت و طولعمر اسپرم دارد. مواد غذایی غنی از سلنیوم شامل ماهی، گوشت، جوانه گندم، سیر، بادمجان و پسته هستند.
ویتامین C: ویتامین C یکی دیگر از ویتامینهای مهم برای باروری مردان است که تأثیر مثبتی بر کیفیت و طول عمر اسپرم دارد. مواد غذایی غنی از ویتامین C شامل پرتقال، نارنگی، توت فرنگی، ترشیجات، کلم و گیاهان سبزی هستند.
امگا ۳: امگا ۳ یکی از اسیدهای چرب مهم است که به طولعمر اسپرم کمک میکند. این اسیدهای چرب در ماهیهای چرب مانند سالمون و تون موجود است. همچنین امگا ۳ در دانههای گیاهی مانند کنجد، گردو، کنجد و زیتون نیز یافت میشود.
آنتیاکسیدانها: آنتیاکسیدانها موادی هستند که به طول عمر سلولها کمک میکنند. این مواد در میوهها و سبزیجات مختلفی مانند توت، گریپ فروت، انبه، گلابی، توت فرنگی، توت سیاه، کلم، بادمجان و سیر یافت میشوند.
لایسین: لایسین یکی از اسیدهای آمینه است که در ساخت اسپرم نقش دارد. این ماده در مواد غذایی مانند گوشت، ماهی، تخم مرغ، سویا و لبنیات یافت میشود.
ویتامین E: ویتامین E نیز به طولعمر اسپرم کمک میکند. این ویتامین در مواد غذایی مانند گردو، بادام، برنج، ماهیهای چرب و روغن زیتون یافت میشود.
کربوهیدراتهای سالم: مصرف کربوهیدراتهای سالم به طولعمر اسپرم کمک میکند. این کربوهیدراتها در مواد غذایی مانند حبوبات، سبوس برنج، نان سبوسدار، سبزیجات و میوههای تازه یافت میشوند.