مادر بادامی Almond Mom اشاره به والدینی دارد که از عادات غذایی بسیار سخت یا خطرناکی پیروی می‌کنند و سعی می‌کنند آنها را به فرزندان خود تحمیل کنند. اصطلاح مامان بادامی اغلب برای مادران یا مراقبان زن به کار می‌رود، اما این اصطلاح می‌تواند به هر فردی که رژیم غذایی بسیار سخت یا خطرناکی دارد که بخواهد به زور به فرزندانش تحمیل کند، اطلاق شود.
رژیم غذایی یک مامان بادامی معمولاً تا حدی سخت است، مثلاً فقط وعده‌های کوچکی از غذاهای کم کالری را مجاز می‌کند. یک مامان بادامی هم چنین ممکن است اختلالات خوردن یا عادات غذایی ناایمن را که برای سلامتی کودک خطرناک است، به دنبال حفظ وزن کم تأیید کند. یک ویژگی مشترک مادهای بادامی این است که آنها به شدت این عادات غذایی ناایمن را به فرزندان خود تحمیل می‌کنند، که حتی ممکن است شامل شرمساری فرزندانشان به دلیل این که آنها چاق هستند، صرف نظر از وزن فرزندانشان باشد.
مامان بادامی تقریباً همیشه به عنوان یک اصطلاح منفی برای انتقاد از فردی که خود و خانواده‌اش را با تغذیه نامناسب و رژیم‌های غذایی ناکافی به خطر می اندازد استفاده می‌شود. این اصطلاح اغلب به شوخی و هذل‌انگیز برای اشاره به والدینی که به تغذیه سالم کودک وسواس دارند استفاده می‌شود.
سه اصطلاح مشابه وجود دارد که سبک‌های فرزندپروری را توصیف می‌کند:
- مادر ترد Crunchy Mom: مادری که راه حل‌های طبیعی را ترجیح میدهد و از فناوری و پزشکی مدرن اجتناب می کند
- مادر ابریشمی Silky Mom: مادری که سبک فرزندپروری ملایمی را انجام می دهد که فناوری، علم و راحتی مدرن را در بر می گیرد.
- مامان ترش Scrunchy Mom: مادری که گاهی تکنولوژی مدرن را ترجیح میدهد و معمولاً از گزینه های طبیعی اجتناب می‌کند.
با پینو همراه باشید تا درباره مضرات مامان بادامی بودن بیشتر بدانید.
اصطلاح مامان بادامی از کجا می‌آید؟
اصطلاح مادر بادامی در اواخر سال ۲۰۲۲ و اوایل سال ۲۰۲۳ میلادی پدیدار شد. به نظر می‌رسد از یک فیلم الهام گرفته شده است که شامل کلیپی از قسمتی از نمایش واقعی The Real Housewives of Beverly Hills است. در این کلیپ جی‌جی حدید که به دلیل حرفه مدلینگ رژیم غذایی سختی دارد به مادرش یولاندا می‌گوید که از گرسنگی ضعیف شده است. مادرش به او می‌گوید که یکی دو عدد بادام بخور.
مادر بادامی در اواخر سال ۲۰۲۲ و اوایل سال ۲۰۲۳ میلادی در TikTok به عنوان بخشی از روندی تبدیل شد که در آن کاربران، اغلب به شوخی، مادران بادامی را به تصویر می‌کشند که عادات غذایی بیش از حد سخت یا خطرناکی دارند و آنها را به فرزندان خود تحمیل می‌کنند. کاربران اغلب از این اصطلاح برای توصیف والدین خود یا افرادی که می‌شناسند استفاده می‌کنند.
این اصطلاح در اوایل سال ۲۰۲۳ میلادی پس از این که بسیاری از کاربران رسانه‌های اجتماعی از آن برای انتقاد از بازیگر زن گوئینت پالترو استفاده کردند که رژیم غذایی بسیار سختش در آن زمان در یک ویدیوی محبوب TikTok نشان داده شد، بیشتر مورد توجه قرار گرفت.
این عبارت از این آگاهی ناشی می‌شود که مادران گاهی اوقات می‌توانند اختلال غذا خوردن را به فرزندانشان منتقل کنند و به فرزندانشان می‌گویند که اشکالی ندارد که برای لاغر شدن خود گرسنه بمانند، لاغری و تصویر بدن بسیار مهم است و پنهان کردن اختلال غذا خوردن برای لاغر شدن.
درک این نکته مهم است که این افراد احتمالاً حس منفی خود را به فرزندانشان القا می‌کنند. آنها ممکن است استانداردهای اجتماعی زیبایی و فشار را برای لاغری درونی کرده باشند که منجر به اشتغال ذهنی با وزن و غذا و همچنین احساس شرم یا گناه مرتبط با غذا می‌شود. آنها ممکن است به خوبی با پذیرش بدن خود دست و پنجه نرم کنند یا حتی ممکن است از بدشکلی بدن یا یک اختلال غذایی زمینه‌ای رنج ببرند.
پیام‌هایی که کودکان و نوجوانان از والدین خود یا سایر عوامل فرهنگی دریافت کرده‌اند نیز می‌تواند بر نحوه نگرش آنها به بدن و رابطه آنها با غذا تأثیر بگذارد. متخصصان معتقدند که این کودکان مستحق دلسوزی هستند، زیرا آنها احتمالاً با افکار منفی و خودانتقادی منفی زیادی سر و کار دارند.
می‌توان لطف و همدلی را گسترش داد، در حالی که مرزهای مناسب را نیز رعایت کرد و از درونی کردن استانداردهای آنها به عنوان استانداردهای خود خودداری کرد. این مرزها ممکن است شامل صحبت کردن و به اشتراک گذاشتن این باشد که چگونه نظرات آنها در مورد انتخاب های غذایی یا بدن شما مضر یا حتی سمی است.
چرا یک مامان بادامی بودن مشکل ساز است؟
همان طور که اشاره شد مادرهای بادامی والدینی هستند که توصیه‌ها و عادات غذایی ناسالم را به فرزندان خود ارائه می‌کند که معمولاً شامل اجبار کردن یک رژیم غذایی بسیار سخت به فرزندانشان به امید این که وزن کم داشته باشند، می‌شود.
کارلا لستر، پزشک متخصص اطفال می‌گوید با «مادرهای بادام» کار کرده است و آن را یک روند نگران‌کننده می‌نامد. دکتر لستر می‌گوید: این پدیده «مادران بادامی» واقعاً مضر است. این ریشه در فرهنگ رژیم غذایی، تعصب درونی، فوبیای چربی، فرافکنی ترس، دنبال کردن امتیاز لاغری و نه سلامتی دارد.
دکتر لستر توضیح میدهد که این می‌تواند منجر به اختلال خوردن خود والدین و این باور باشد که اگر کودک لاغرتر باشد، بهتر خواهد بود.
مسئله اینجاست: والدین نقش بزرگی در شکل دادن به دیدگاه فرزندشان در مورد تصویر بدنشان دارند. ترویج فرهنگ رژیم غذایی می‌تواند باعث شود که کودکان با غذا و بدن خود روابط منفی داشته باشند و تحقیقات نشان میدهد که شرم از بدن می‌تواند منجر به رفاه و سلامت روانی ضعیف‌تر، مانند اختلالات خوردن و افسردگی شود. نارضایتی از بدن همچنین می‌تواند منجر به کاهش اعتماد به نفس کودک شود.
به خاطر داشته باشید، این فقط نظرات شفاهی نیستند که نقش دارند. مدل‌سازی اختلال غذا خوردن از سوی والدین نیز می‌تواند بر روی کودکان تأثیر بگذارد. دکتر لستر می‌گوید: من فکر می‌کنم قطعاً دو نوع مادر بادامی وجود دارد. او توضیح میدهد که کسانی هستند که روی بدن و عادات غذایی فرزندشان تمرکز می‌کنند و کسانی هستند که ناخودآگاه فرهنگ رژیم غذایی را با عادات خود ترویج می‌کنند. مادران الگوی افکار و رفتار فرزندان خود هستند:
- مادرانی که بیشتر در مورد وزن، شکل یا جثه خود صحبت می‌کنند، احتمال بیشتری دارد که دخترانی با ارزش خود کمتر و احساس افسردگی بیشتری داشته باشند.
- مادرانی که رفتارهای غذایی نامناسب دارند، بیشتر از وزن و ظاهر دخترشان انتقاد می‌کنند
- مادرانی که بیشتر در مورد وزن اظهار نظر می‌کنند، احتمالاً دخترانی دارند که از رفتارهای کنترل وزن شدید استفاده می‌کنند.
- دختران مادرانی که گزارش می‌دهند احساس عدم کنترل بر فعالیت‌های دخترشان می‌کنند، به احتمال زیاد نارضایتی از بدن خود را تجربه می‌کنند و رفتارهای غذایی محدودکننده را انجام می‌دهند.
- والدین، فرزندان و خواهران و برادران افراد مبتلا به بی‌اشتهایی بیشتر احتمال دارد که خود بی‌اشتهایی داشته باشند و برخی رفتارهای غذایی نابسامان داشته باشند. این احتمالاً به دلیل ژنتیک و مدل‌سازی رفتارهای غذایی نابسامان است
گرایش مادر بادامی بحثی را در رسانه‌های اجتماعی در مورد راه‌هایی برای جلوگیری از مکالمات یا رفتارهای مضر فرهنگ رژیم غذایی برانگیخته است. بسیاری از والدین نحوه مبارزه با استانداردهای زیبایی سمی را با نمایش مکالمات مثبت بدن با فرزندانشان به اشتراک می‌گذارند. برای جلوگیری از رفتار مادر بادامی این است:
- درباره وزن، سایز لباس، یا سهم غذا برای فرزندتان صحبت نکنید
- الگوبرداری از مثبت بودن بدن در زندگی خود و پرهیز از هرگونه انتقاد شدید از خود یا دیگران
ارتباط بین مادران بادامی و اختلال ارتورکسیا
ارتورکسیا نوعی اختلال خوردن است که در آن فرد فکر می‌کند بسیار سالم غذا می‌خورد، اما در حقیقت، کالری یا انواع غذاها را تا حدی که ناسالم هستند محدود می‌کنند. دکتر سالتز متخصص تغذیه توضیح میدهد که این در واقع یک اختلال خوردن است.
مادرانی که دارای اختلالات خوردن هستند می‌توانند این نوع غذا خوردن را از طریق الگوبرداری از نیازها، ترجیحات و احساسات خود در مورد بدن و غذا، و همچنین با گفتن به فرزندان خود که باید همین کار را انجام دهند، به فرزندان خود منتقل کنند.
دکتر سالتز می‌گوید: «تداوم خوردن محدود کننده واقعاً خطرناک است.» یک بادام در روز یا هر وعده غذایی برای حفظ زندگی کافی نیست و در واقع بسیار خطرناک است. تغذیه ناکافی و رفتارهای محدودکننده می‌تواند منجر به عدم تعادل الکترولیتی و هورمونی، ریزش مو، اختلالات گوارشی، ناباروری و بدترین حالت، مرگ ناگهانی قلبی شود.
نشانه‌های یک مامان بادامی
به گفته دکتر سالتز، در اینجا نشانه‌هایی وجود دارد که نشان میدهد ممکن است با یک مامان بادامی سر و کار داشته باشید، بر اساس نمونه‌هایی از آن چه ممکن است آنها بگویند یا انجام دهند:
- ما نمی‌توانیم شکر در خانه داشته باشیم.
- ما نمی‌توانیم این غذا را در خانه بخوریم زیرا باعث چاق شدن من می‌شود. پدرت را چاق می‌کند. این غذا شما را چاق می‌کند.»
- وقتی کودک می‌گوید گرسنه است، مادر می‌گوید: «گرسنه نیستی، برو بازی کن» یا مادر می‌گوید: «هویج بخور»، «آب بنوش» یا «خسته شدی، بیا کاری بکنیم».
- غذاها از نظر کالری و کالری مجاز مورد بحث قرار می‌گیرند.
- مامان بادامی آشکارا در مورد نارضایتی از بدن خود صحبت می‌کند.
چگونه والدین می‌توانند به کودکانی که با اختلال خوردن دست و پنجه نرم می‌کنند کمک کنند؟
اگر نگران این هستید که فرزندتان رفتارهای غذایی نامناسبی از خود نشان دهد، در اینجا نحوه کمک به او آورده شده است.
- اختلال خوردن خود را درمان کنید: دکتر سالتز توضیح میدهد که اگر اختلال در غذا خوردن دارید، احتمالاً غیرممکن است که آن را الگوبرداری نکنید. اگر کودک شما قبلاً اختلال در غذا خوردن دارد، این نیاز به مداخله حرفه‌ای دارد.
- مراقب آن چه می‌گویید باشید و از تحریک موضوعات اجتناب کنید: اختلالات خوردن می‌تواند بسیار جدی باشد و نیاز به درمان واقعی دارد. دکتر سالتز بیان می‌کند که با صحبت نکردن از بدن به عنوان شاخص زیبایی یا جذابیت، و با صحبت نکردن در مورد غذای مرتبط با وزن یا بدن از فرزندان خود حمایت کنید. در مورد غذای مرتبط با سوخت، قدرت و شادی صحبت کنید و همه شاخص‌های مثبت.
- وعده های غذایی سالم درست کنید، اما در مورد کالری صحبت نکنید.
- غذای سالم را با برخی از تنقلات نیز سرو کنید، اما بدون بحث در مورد کالری آنها
چگونه عادات غذایی سالم را در کودکان ایجاد کنیم؟
کارشناسان معتقدند که تغذیه سالم در دوران کودکی در خانه شروع می‌شود و بسیار بیشتر از آن چه در برچسب تغذیه است را شامل می‌شود. برای ترویج این عادات، کارشناسان به والدین و مراقبان توصیه می‌کنند:
- از لیبل زدن به غذا خودداری کنید: برچسب زدن برخی غذاها مانند سبزیجات «خوب» و کلوچه‌ها «بد» ممکن است باعث شود بچه‌ها احساس کنند عادت‌های غذایی‌شان آنها را «خوب» یا «بد» تعریف می‌کند. به جای این که بگویید: «هویجت رو بخور؛ غذاهای نارنجی باعث تقویت سیستم ایمنی بدن می شوند.» آیا فرزند شما یک کلوچه می‌خواهد؟ به او بگویید: «شکر به شما انرژی میدهد، اما کوکی‌ها امشب در منو نیستند. فردا می‌توانیم آنها را بخوریم. کدام نوع را دوست دارید؟»
- نقش ترازو را کمرنگ کنید: به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، ابزارهای اندازه‌گیری شاخص توده بدنی تا حدودی مشکل ساز هستند زیرا آنها «نماینده ضعیفی برای سلامت عمومی و رفتارهای سلامتی» هستند و عوامل نژادی و ژنتیکی را در نظر نمی‌گیرند. عدد روی ترازو ممکن است باعث اختلال در غذا خوردن شود. به جای وزن، سعی کنید به کودک خود کمک کنید که دریابد، چگونه ورزش کردن و خوردن ماهی و سبزیجات به او انرژی بیشتری میدهد و اندورفین ترشح می‌کند که می‌تواند خلق و خو را بهبود بخشد و استرس را کاهش دهد.
- بچه‌ها را در تهیه غذا مشارکت دهید: بچه‌هایی که در آشپزی و پختن غذا کمک می‌کنند، معمولاً کمتر روی مواد غذایی که می‌خورند حساس می‌شوند و ماجراجوتر هستند بدین مفهوم که تمایل بیشتری برای تست انواع جدیدی از مواد خوراکی را دارند. این به آنها کمک می‌کند تا در مورد مواد اولیه بیشتر بیاموزند و آنها را قادر می‌سازد تا غذاهای جدید، از جمله میوه‌ها و سبزیجات را امتحان کنند.
- با مثال به آنها آموزش دهید: کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که الگوی اعتدال، مانند خوردن محصولات لبنی و پروتئین و گاهی خوردن یک دونات شکلاتی و یا خوردن یک بسته پاپ کرن کره‌ای می‌تواند به کودک در ایجاد عادات غذایی سالم و پایدار کمک کند.
تشویق فرزندانتان به داشتن عادات غذایی سالم همیشه آسان نیست. اگر در مورد عادات غذایی فرزندتان نگران هستید، با پزشک یا ارائه دهنده سلامت روان او صحبت کنید. در ضمن مقاله «چگونه از یک رژیم غذایی سالم برای کودک خود اطمینان حاصل کنیم؟» را مطالعه کنید تا روش‌های موثر برای تشویق کودکان به پیروی از یک رژیم غذایی سالم را بیاموزید. در ضمن اگر کودک شما کم‌اشتها است و به اصطلاح «بد غذا» است مقالات راه‌های تشیوق کودکان به خوردن غذا (قسمت اول و قسمت دوم) نیز می‌تواند برای شما راهگشا باشد.
سخن آخر
اختلالات خوردن در حال حاضر رو به افزایش است و مردان و زنان و افراد در هر سنی را تحت تاثیر قرار میدهد. بر اساس گزارش انجمن ملی بی اشتهایی عصبی و اختلالات مرتبط، در واقع، ۲۸.۸ میلیون آمریکایی در مقطعی از زندگی خود دچار اختلال خوردن خواهند شد.
در حالی که دلایل مختلفی برای اختلال در غذا خوردن وجود دارد، یکی از رایج‌ترین آنها زمانی است که این رفتار (وسواس روی داشتن یک رژیم غذایی سالم و کم کالری) توسط والدین الگوبرداری یا تقویت می‌شود. در سال‌های اخیر، اولین بار پس از پخش ویدیوی از یولاندا حدید که به دختر مدلش جی جی در پاسخ به گفتن «من احساس ضعف می‌کنم» می‌گوید چند بادام بخورد و آنها را خوب بجود، اصطلاح «مادر بادامی» برای اولین بار در فضای مجازی رایج شد. پس از انتشار مجدد این ویدیو، افراد بیشتری در رسانه‌های اجتماعی شروع به اشتراک‌گذاری تجربیات و ایده‌های خود در مورد غذا خوردن از والدین به فرزند کرده‌اند.