نحوه انجام CPR یا همان احیا قلبی ریوی برای کودک چگونه است؟

CPR چیست؟

CPR مخفف اصطلاح احیای قلبی ریوی (CardioPulmonary Resuscitation) است. دانستن نحوه انجام CPR می‌تواند جان یک کودک را نجات دهد. معمولاً بر روی کودک باید تنفس‌های نجاتی انجام شود، زیرا ایست قلبی در کودکان احتمالاً ناشی از یک مشکل تنفسی است. اگر کودکی علائم حیاتی ضعیی دارد و بدنش پاسخگو نیست و به طور طبیعی نفس نمی‌کشد، باید برای کمک اضطراری با ۱۱۵ (مرکز فوریت‌های پزشکی) تماس بگیرید و بلافاصله CPR را شروع کنید.

در جدول زیر خلاصه‌وار مراحل با شکل ذکر شده و در ادامه به طور تکمیلی توضیح داده شده است. به طور کلی سه مرحله اصلی برای احیا قلبی – ریوی کودک وجود دارد. مرحله اول (قبل از شروع CPR کودک)، مرحله دوم (باز کردن راه هوایی، تنفس)، مرحله سوم (شروع مرحله CPR).

قبل از شروع CPR کودک: این سه مورد را در نظر باید گرفت (خطر، پاسخ، دریافت کمک)

۱. دور کردن خطر: اطراف خود را برای خطر بررسی کنید. کودک و خود را از هر خطری دور کنید. این موضوع به ویژه در هنگام وقوع بلایایی طبیعی یا تصادفات بسیار حائز اهمیت است.

۲.بررسی واکنش کودک: کودک را از لحاظ پاسخ و ری‌اکشن بررسی کنید. از او بخواهید چشمان خود را باز کند یا دست شما را فشار دهد. شانه‌های او را فشار دهید.

۳.برای کمک، تماس بگیرید یا پیام ارسال کنید. اگر کودک پاسخ نمی‌دهد یا تنفس غیرطبیعی دارد، با ۱۱۵ مرکز فوریت‌های پزشکی ایران برای ارسال آمبولانس تماس بگیرید.

مراحل بعدی: باز کردن راه هوایی و کمک به تنفس کودک

۴. چک کردن راه تنفسی: دهان کودک را از جهت انسداد راه هوایی مانند غذا، استفراغ یا خون بررسی کنید. اگر انسدادی وجود دارد، کودک را در وضعیت ریکاوری به پهلو بغلتانید، پای بالایی کودک را خم کنید. هر گونه انسداد را با انگشتان خود پاک کنید، سپس کودک را دوباره به پشت بغلتانید. تنفس را بررسی کنید.

۵. بررسی ریتم نفس کشیدن اگر انسدادی وجود ندارد یا انسداد را برطرف کرده‌اید، تنفس را بررسی کنید. به دنبال حرکات قفسه سینه باشید، به صداهای تنفس کودک گوش دهید یا صورت خود را نزدیک دهان و بینی کودک ببرید تا بازدم او را روی گونه خود احساس کنید.

۶. به آرامی کودک را در موقعیت ریکاوری در پهلو بچرخانید. تا رسیدن آمبولانس به طور منظم تنفس او را چک کنید. اگر کودک نفس نمی‌‌کشد CPR را شروع کنید.

CPR را مطابق دستورالعمل زیر شروع کنید

CPR .۷ کودک را روی یک سطح سفت قرار دهید. پاشنه‌های دستان خود را در مرکز قفسه سینه کودک قرار دهید و انگشتان خود را قفل کنید. با بازوهای‌تان صاف، ۳۰ فشار – ۲ فشار در ثانیه انجام دهید. هر فشرده‌سازی باید قفسه سینه را حدود یک سوم به سمت پایین فشار دهد.

۸. پس از ۳۰ فشار، سر کودک را به عقب خم کنید و چانه را بلند کنید تا راه هوایی او باز شود. نفس عمیق بکشید، دهان خود را روی دهان کودک بگذارید و قسمت نرم بینی او را نیشگون بگیرید (فشار دهید و نگه دارید). به مدت یک ثانیه به طور پیوسته هوا را وارد دهان کودک کنید و مراقب بلند شدن قفسه سینه باشید. تماشا کنید، گوش دهید یا احساس کنید هوا از قفسه سینه خارج می‌شود. یک نفس دیگر بکشید و دوباره در دهان کودک بدمید. اگر قفسه سینه بالا و پایین نمی‌رود، دوباره مسیر تنفسی را از جهت وقوع انسداد احتمالی بررسی کنید.

۹. تا رسیدن کمک پزشکی به ۳۰ فشار و سپس ۲ نفس ادامه دهید. اگر کودک شروع به تنفس و واکنش کرد، کودک را در وضعیت دراز کش قرار دهید. مراقب تنفس او باشید برای شروع مجدد CPR در هر زمان آماده باشید.

چگونه کودک را احیا قلبی – ریوی کنیم؟

این مقاله تیم متخصص پینو بیبی توالی کامل احیای قلبی ریوی (CPR) را برای نوزادان (نوزادان زیر یک سال) و کودکان ارائه می‌دهد. به شدت توصیه می‌شود که والدین و یا هر مراقب کودکی در دوره کمک‌های اولیه شرکت کنند، زیرا درک و به خاطر سپردن این فرآیند بسیار آسان‌تر می‌شود.

اگر نوزاد یا کودکی پاسخگو نیست و به طور طبیعی نفس نمی‌کشد، با ۱۱۵ تماس بگیرید و بلافاصله CPR را شروع کنید. هنگامی که برای ارسال آمبولانس با ۱۱۵ تماس می‌گیرید، باید از طریق تلفن دستورالعمل‌های اولیه نجات جان کودک که به شما داده شود، از جمله توصیه‌هایی در مورد CPR را انجام دهید بنابراین خوب است که از قبل با این مراحل و نحوه انجام آن آشنایی داشته باشید.

مراحل CPR کودک و نوزاد

۱.بررسی امنیت محل: از امن بودن منطقه اطمینان حاصل کنید. خطرات، مانند تجهیزات الکتریکی یا ترافیک را بررسی کنید. نزدیک شیب یا پرتگاه، مسیر عبور ماشین‎‌ها و …. فرایند احیا را شروع نکنید. در اولین گام خونسرد باشید و سعی کنید مکان مناسبی برای شروع CPR پیدا کنید.

۲.پاسخگویی کودک را بررسی کنید.به آرامی کودک را تحریک کنید و با صدای بلند بپرسید: «خوبی؟»

• اگر کودک به شما پاسخ داد و یا به حرکت پاسخ داد، او را در موقعیتی که پیدا کردید رها کنید (به شرطی که در خطر نباشند). وضعیت او را بررسی کنید و در صورت نیاز کمک بگیرید. وضعیت را به طور منظم ارزیابی کنید.
• اگر کودک به  شما پاسخ ندهد، برای کمک تماس بگیرید. کودک را با احتیاط به پشت بچرخانید.

۳.باز کردن راه‌های هوایی

• اگر کودک زیر ۱ سال سن دارد:اطمینان حاصل کنید که سر در وضعیت خنثی قرار دارد و سر و گردن در یک راستا قرار دارند. همزمان با نوک انگشتان خود زیر چانه کودک را بلند کنید. به بافت‌های نرم زیر چانه فشار ندهید زیرا ممکن است راه هوایی را مسدود کند.

• اگر کودک بیش از یک سال سن دارد:راه هوایی بچه را با کج کردن سر و بالا بردن چانه باز کنید. برای انجام این کار، دست خود را روی پیشانی او قرار دهید و به آرامی سر او را به سمت عقب متمایل کنید. همزمان با نوک انگشتان خود زیر چانه کودک را بلند کنید. به بافت‌های نرم زیر چانه فشار ندهید زیرا ممکن است راه هوایی را مسدود کند. اگر فکر می‌کنید ممکن است آسیبی به گردن وارد شده باشد، سر را با احتیاط، هر بار مقدار کمی، خم کنید تا راه هوایی باز شود. باز کردن راه هوایی بر آسیب احتمالی گردن اولویت دارد.

۴.تنفس کودک را بررسی کنید

راه هوایی را باز نگه دارید، با نزدیک کردن صورت خود به صورت کودک و نگاه کردن به امتداد قفسه سینه، ریتم تنفس طبیعی را رصد کنید، به صدای تنفس کودک گوش دهید و سعی کنید آن را احساس کنید.

• به دنبال حرکات قفسه سینه او طی فرایند دم و بازدم باشید.
• برای رصد صداهای تنفسی گوش خود را به بینی و دهان کودک نزدیک کنید و با دقت گوش کنید.
• با نزدیک کردن صورت‌تان به دهان و بینی کودک، حرکت هوا را روی گونه خود احساس کنید.

قبل از این که مطمئن شوید که او نفس نمی‌کشد، بیش از ۱۰ ثانیه به او نگاه کنید، گوش دهید و او را لمس و احساس کنید. نفس‌های کند و گرفته نباید به عنوان تنفس طبیعی در نظر گرفته شود.

• اگر کودک به طور طبیعی نفس می‌کشد. او را به طرف خود بچرخانید. ادامه تنفس را بررسی کنید. شخصی را برای درخواست کمک بفرستید (کودک را رها نکنید مگر این که کاملاً ضروری باشد).

• اگر کودک نفس نمی‌کشد یا به ندرت و نامنظم نفس می‌کشد. هر گونه انسداد آشکار در دهان را با دقت بردارید.

۵.تنفس نجات اولیه (احیای دهان به دهان) بدهید.

در حین انجام این کار، به هر پاسخ تهوع یا سرفه توجه کنید، این نشانه زندگی است.

• تنفس‌های نجات برای نوزاد زیر یک سال:

اطمینان حاصل کنید که سر در وضعیت خنثی قرار دارد و چانه را بلند کنید.

نفس بکشید، سپس دهان و بینی کودک را با دهان خود بپوشانید و مطمئن شوید که مهر و موم شده است. اگر نمی‌توانید هر دو دهان و بینی را همزمان بپوشانید، فقط یکی از آنها را با دهان خود ببندید. اگر بینی را انتخاب می‌کنید، لب‌ها را ببندید تا از خروج هوا جلوگیری شود.

بیش از یک ثانیه به طور پیوسته به دهان و بینی کودک دم دهید. دم باید به اندازه‌ای باشد که قفسه سینه به وضوح بالا بیاید.

در حالی که سر او را کج نگه داشته و چانه را بالا نگه داشته‌اید، دهان خود را بردارید و مراقب باشید که قفسه سینه هنگام خروج هوا به سمت پایین برود.

یک نفس دیگر بکشید و این ترتیب را ۴ بار دیگر تکرار کنید.

• تنفس نجات برای کودک بالای یک سال:

سر کودک را کج کنید و چانه را بلند کنید.

قسمت نرم بینی او را با استفاده از انگشت اشاره و انگشت شست دستی که روی پیشانی او قرار دارد ببندید.

دهان او را کمی باز کنید، اما چانه را به سمت بالا نگه دارید.

یک نفس بکشید، سپس لب‌های خود را دور دهان او قرار دهید و مطمئن شوید که مهر و موم شده است.

به مدت یک ثانیه به طور پیوسته در دهان او نفس بکشید و مراقب بالا آمدن قفسه سینه باشید.

در حالی که سر او را کج نگه داشته و چانه را بالا نگه داشته‌اید، دهان خود را بردارید و مراقب باشید که قفسه سینه هنگام خروج هوا پایین برود.

یک نفس دیگر بکشید و این ترتیب را ۴ بار دیگر تکرار کنید. بررسی کنید که قفسه سینه بچه به همان شکلی که گویی به طور طبیعی نفس می‌کشد بالا و پایین می‌رود.

راه هوایی مسدود شده است

اگر در دستیابی به تنفس موثر در کودک مشکل دارید، ممکن است راه هوایی مسدود شود.

دهان کودک را باز کنید و هرگونه انسداد قابل مشاهده را بردارید. انگشتان یا هر شیئی را در دهان کودک فرو نکنید.

اطمینان حاصل کنید که سر و چانه به اندازه کافی خم شده است، اما گردن بیش از حد کشیده نشده است.

تا ۵ بار برای رسیدن به نفس‌های موثر انجام دهید. هوا به اندازه وارد دهان یا بینی کودک شود که قفسه سینه او بالا بیایید. اگر این کار همچنان ناموفق بود، به سمت فشرده سازی قفسه سینه همراه با نفس‌های نجات بروید.

۶.گردش خون را ارزیابی کنید (نشانه‌های‌حیات)

به دنبال نشانه‌های زندگی باشید که می‌تواند شامل هر گونه حرکت، سرفه یا تنفس طبیعی باشد، نه گازهای غیرطبیعی یا نفس‌های نادر و نامنظم.

• اگر نشانه‌های قطعی زندگی وجود دارد:

تا زمانی که کودک شروع به تنفس طبیعی کند (به تنهایی قادر باشد به طور موثر نفس بکشد)، به تنفس نجاتی ادامه دهید.

کودک را به پهلو بچرخانید.

برای کمک درخواست بدهید و در صورت امکان در اسرع وقت با ۱۱۵ تماس بگیرید.  

به بررسی تنفس طبیعی به کار خود ادامه دهید و در صورت لزوم تنفس‌های نجات بیشتری ارائه دهید.

• اگر هیچ نشانه‌ای از زندگی وجود ندارد:

فوراً فشرده‌سازی قفسه سینه را شروع کنید.

فشرده‌سازی قفسه سینه را با تنفس‌های نجات (تنفس دهان به دهان) ترکیب کنید، پس از هر ۳۰ فشار، ۲ بار تنفس ایجاد کنید.

۷.فشرده سازی قفسه سینه: راهنمایی کلی

برای جلوگیری از فشردگی معده، نقطه‌ای را که پایین‌ترین دنده‌ها در وسط به هم می‌پیوندند و سپس عرض یک انگشت بالاتر از آن را پیدا کنید. استخوان سینه را فشرده کنید.

۴ سانتی‌متر (برای نوزاد یا کودک) یا ۵ سانتی‌متر (نوجوان)، که تقریباً یک‌سوم قطر سینه است، فشار دهید.

فشار را رها کنید، سپس با سرعت مناسب چیزی در حدود ۱۰۰ تا ۱۲۰ فشار در دقیقه این کار را تکرار کنید.

پس از ۳۰ فشار، سر را کج کنید، چانه را بالا بیاورید و ۲ بار تنفس موثر بدهید.

فشرده‌سازی و تنفس را به نسبت ۲ تنفس به ازای هر ۳۰ فشرده سازی ادامه دهید.

اگر چه سرعت فشرده سازی ۱۰۰ تا ۱۲۰ در دقیقه خواهد بود، اما تعداد واقعی ارسال شده به دلیل مکث برای نفس کشیدن کمتر خواهد بود.

بهترین روش برای فشرده سازی بین نوزادان و کودکان کمی متفاوت است.

• فشرده‌سازی قفسه سینه در نوزادان کمتر از یک سال

فشارهای روی استخوان سینه را با نوک ۲ انگشت انجام دهید، نه با کل دست یا با هر دو دست.

کیفیت (عمق) فشرده سازی قفسه سینه بسیار مهم است. اگر با نوک ۲ انگشت نمی‌توان به عمق ۴ سانتی‌متر رسید، از پاشنه یک دست استفاده کنید.

• فشرده‌سازی قفسه سینه در کودکان بالای یک سال

پاشنه یک دست را روی یک سوم پایینی استخوان سینه قرار دهید.

برای اطمینان از این که فشاری روی دنده‌ها وارد نمی‌شود، انگشتان را بلند کنید.

خود را به صورت عمودی بالای سینه قرار دهید و با بازوی صاف، استخوان سینه را فشرده کنید تا آن را ۵ سانتی‌متر به پایین فشار دهید، که تقریباً یک سوم قطر سینه است. کیفیت (عمق) فشرده سازی قفسه سینه بسیار مهم است.

در بچه‌های بزرگ‌تر (یا اگر دستان شما خیلی کوچک است)، این کار با استفاده از هر دو دست با انگشتان در هم قفل شده راحت‌تر انجام می‌شود و از فشار روی دنده‌ها جلوگیری می‌شود.

اگر برای تماس کمک خود، پاسخی نگرفتید و تنها هستید، قبل از تلاش برای دریافت کمک، حدود یک دقیقه احیا را ادامه دهید.

ادامه روند احیا تا کودک شما علائم زندگی را نشان می‌دهد، تنفس طبیعی، سرفه، حرکت دست‌ها یا پاها بسیار حائز اهمیت است و باید تا رسیدن کمکِ نیروی حرفه‌ای پزشکی ادامه یابد.