اگرچه عفونت استافیلوکوک (MRSA) به آنتی بیوتیک‌های رایج مانند پنی سیلین و آموکسی سیلین مقاوم است، اما روش‌های درمانی دیگری نیز برای آن وجود دارد. درمان عفونت استافیلوکوک در کودکان پیش از گسترش آن به ریه یا خون مهم است.
استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA) که با نام عفونت استافیلوکوک یا عفونت استاف نیز شناخته می‌شود، یک عفونت پوستی است که توسط نوعی باکتری به نام استاف ایجاد می‌شود. این عفونت بخشی از گروه “ابر میکروب‌ها” است و با آنتی بیوتیک‌های معمولی مانند پنی سیلین یا آموکسی سیلین قابل درمان نیست. با این که ابتلا به عفونت استافیلوکوک قبلاً نادر بود، به ویژه در بین کودکان رایج تر شده است.
کودکان مانند بزرگسالان تمایلی به داشتن حد و مرز فضای شخصی ندارند. همچنین آن‌ها در محله‌های نزدیک خانه بازی می‌کنند و معمولاً از غلتیدن روی زمین، تماس با یکدیگر در هنگام بازی و به اشتراک گذاشتن وسایلی مانند حوله و اسباب بازی هراسی ندارند. این باعث می‌شود که کودکان مستعد ابتلا و گسترش عفونت استافیلوکوک شوند.
اگر کودک شما عفونت استافیلوکوک دارد، درمان‌هایی برای آن موجود است. فقط بسیار مهم است که عفونت را در سریع‌ترین زمان ممکن درمان کنید تا از گسترش باکتری به دیگران جلوگیری شود. همچنین با این کار از گسترش عفونت به جریان خون فرزند خود جلوگیری می‌کنید و احتمال این که عفونت جدی‌تری رخ دهد را کاهش می‌دهید.
عفونت استاف چیست؟
عفونت استافیلوکوکی که معمولاً عفونت استاف نامیده می‌شود، توسط نوعی باکتری به نام استافیلوکوک ایجاد می‌شود. بیش از ۳۰ گونه (نوع) باکتری استافیلوکوکوس وجود دارد و شایع ترین آن، پاتوژن انسانی استافیلوکوکوس اورئوس است. پاتوژن ارگانیسمی است که باعث بیماری می‌شود.
پزشکان انواع آنتی بیوتیک را برای درمان عفونت‌های استافیلوکوک تجویز می‌کنند. در موارد شدید، عفونت استاف ممکن است باعث بروز عوارض جدی در سلامتی و حتی مرگ شود.
عفونت استاف چقدر شایع است؟
سالانه میلیون‌ها مورد عفونت استاف پوست در ایالات متحده وجود دارد. اکثر این موارد خفیف هستند و با آنتی بیوتیک قابل درمان می‌باشند. حتی اگر سالم باشید، باکتری استافیلوکوک معمولاً در بینی یا روی پوست شما زندگی می‌کند. اگر این باکتری‌ها وارد بدن شما شوند، می‌توانند مشکلاتی در آن ایجاد کنند. وقتی باکتری وارد بدن می‌شود، هر ساله هزاران مورد جدی عفونت استافیلوکوکوس اورئوس را در بین افراد ایجاد می‌کنند.
عفونت استاف چه افرادی را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
در حالی که هر کسی ممکن است به عفونت استافیلوکوکوس مبتلا شود، افراد خاصی نسبت به دیگران در معرض خطر بیش‌تری هستند. برای مثال افرادی که در بیمارستان ها کار می‌کنند، بیش‌تر احتمال دارد که این باکتری را روی پوست خود داشته باشند. عفونت استاف اغلب در افرادی رخ می دهد که شرایط زیر را دارند:
- افرادی که مواد مخدر تزریق می‌کنند.
- در بیمارستان بستری هستند، اخیراً تحت عمل جراحی قرار گرفته اند یا کاتتر یا وسایل پزشکی در بدن خود دارند.
- با یک بیماری مزمن مانند دیابت، بیماری عروقی یا اگزما دست و پنجه نرم می‌کنند.
- سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشند.
- در حال شیردهی هستند.
- برای مدت طولانی از تامپون استفاده کرده باشند.
- نقایص مادرزادی قلبی داشته باشند.
- جراحی‌های دیگری روی دریچه‌های قلب خود داشته‌اند.
کودکان به چه انواعی از عفونت استافیلوکوک مبتلا می‌شوند؟
کودکان اغلب به عفونت‌های استافیلوکوکی مبتلا می‌شوند که ما آن‌ها را با نام‌های دیگری مانند زرد زخم و گل مژه می‌شناسیم. این عفونت‌ها اغلب همراه با زخم‌هایی که ممکن است عفونی شوند در نوزادان و کودکان مشاهده می‌شوند.
عفونت استاف در کودکان علاوه بر ایجاد تاول و توده‌های جوش مانند می‌تواند باعث لرز، تب و احساس ناخوشی عمومی کودک نیز بشود. بنابراین مهم است که با پزشک اطفال خود در مورد هر یک از این نوع علائم مشورت کنید.
علائم و نشانه‌های عفونت استاف بر پوست چیست؟
علائم و نشانه‌های عفونت استاف بسته به ناحیه‌ای از بدن شما که در آن عفونت رخ می‌دهد، متفاوت است. عفونت استاف اغلب روی پوست شما رخ می‌دهد. این علائم اغلب شبیه جوش هستند؛ قرمز و تهاجمی و پر از چرک.
ممکن است از این جوش‌ها مایع نشت کند و احتمال دارد که تصور کنید که نوعی گزیدگی یا موهای زیر پوستی دارید.
علائم و نشانه‌های عفونت استاف روی پوست شما عبارتند از:
- آبسه و کورک: این زخم‌های دردناک زیر پوست شما ایجاد می‌شود و باعث قرمزی و درد می‌شود.
- سلولیت: این نوع عفونت باعث تورم، قرمزی و درد در پوست و بافت زیر پوست می‌شود.
- فولیکولیت: یک تاول کوچک مانند جوش زیر فولیکول مو ایجاد می‌شود و باعث درد می‌شود.
- زرد زخم: تاول‌ها یا زخم‌های پر از مایع تشکیل شده و پاره می‌شوند و پوسته‌ای زرد یا قهوه ای به جا می‌گذارند.
- سندرم پوست سوخته استافیلوکوک (SSSS): این عفونت جدی و خطرناک باعث می‌شود که پوست سراسر بدن شما کنده شود و معمولاً نوزادان و کودکان کوچک را مبتلا می‌کند.
این نوع عفونت‌های استاف اغلب در نواحی حساس، گرم و قرمز شروع می‌شوند. با بدتر شدن علائم عفونت، ممکن است چرک را مشاهده کنید و نواحی قرمز بزرگ‌تر شوند. برخی از عفونت‌های پوستی استاف می‌توانند به زخم‌های باز تبدیل شوند.
علائم و نشانه‌های عفونت استاف در بدن چیست؟
هنگامی که عفونت استاف در مناطقی از بدن شما به غیر از پوست شما رخ می‌دهد، باعث ایجاد بیماری‌های خاصی با علائم متفاوت و خاص خود می‌شود. این شرایط و علائم آن شامل موارد زیر می‌باشند:
- مسمومیت غذایی: علائم آن می‌تواند شدید باشد و شامل استفراغ و اسهال شود.
- ورم پستان: بیش‌تر در افرادی که در دوران شیردهی هستند اتفاق می‌افتد، ورم پستان منجر به التهاب، درد و آبسه می‌شود.
- سپتی سمی: باکتری استاف در جریان خون شما می‌تواند باعث مسمومیت خون شود که سپسیس نیز نامیده می شود. علائم آن شامل تب و فشار خون پایین (هیپوتانسیون) می‌باشند.
- سندرم شوک سمی: شکل شدید سپتی سمی، علائم سندرم شوک سمی (TSS) شامل تب، درد عضلانی و بثورات پوستی شبیه آفتاب سوختگی است.
- اندوکاردیت: این عفونت در پوشش عضله قلب شما اغلب به دلیل عفونت استاف ایجاد می‌شود. دریچه‌های قلب و عضله واقعی قلب شما نیز ممکن است تحت تاثیر این عفونت قرار گیرند. علائم آن شامل تب، تعریق، کاهش وزن و ضربان قلب سریع است.
علائم عفونت استافیلوکوک (MRSA) در کودکان چیست؟
باکتری‌های زیادی به طور طبیعی روی پوست شما زندگی می‌کنند. اغلب تا زمانی که این باکتری‌ها وارد بدن نشوند، مشکلی نیز ایجاد نمی‌کنند. اما هنگامی که کودک دچار بریدگی، زخم یا خراش می‌شود، این یک نقطه ورود مناسب برای باکتری استافیلوکوک است. در این صورت باکتری‌ها می‌توانند شروع به تکثیر کنند و علائم عفونت عفونت استافیلوکوک را ایجاد کنند.
بسیاری از مردم عفونت عفونت استافیلوکوک را با نیش عنکبوت اشتباه می‌گیرند. اما برخی علائم وجود دارد که می‌تواند نشان دهد عفونت عفونت استافیلوکوک است نه نیش حشره. این علائم عبارتند از:
- در محلی ظاهر می‌شود که کودک دچار بریدگی یا خراش پوستی شده است.
- به شکل برآمدگی یا توده‌ای است که متورم شده و لمس آن سخت و دردناک است.
- تب
- درد در محل برآمدگی
- چرکی که از محل خارج می‌شود
- احساس گرما در ناحیه برآمدگی و اطراف آن
اگر والدین مطمئن نیستند که این ضایعه چیست، پزشک اطفال می‌تواند به تشخیص عفونت استافیلوکوک کمک کند.
چه زمانی برای عفونت استافیلوکوک به پزشک مراجعه کنیم؟
پزشک اطفال کودک شما باید عفونت استافیلوکوک را درمان کند. پزشک در صورت لزوم می‌تواند جوش ناشی از عفونت استافیلوکوک را با دقت تخلیه کند. والدین نباید سعی کنند ضایعه را در خانه تخلیه کنند. انجام این کار می‌تواند عفونت را بدتر کند و راحت تر آن را گسترش دهد.
معمولا عفونت استافیلوکوک یک اورژانس پزشکی نیست. اما مواردی وجود دارند که والدین باید فوراً به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند. این موارد شامل علائم زیر می‌باشند:
- لرز
- تب
- کهیر
- سردرد شدید
هنگامی که والدین متوجه عفونت استافیلوکوک می‌شوند، باید در اسرع وقت با پزشک اطفال فرزند خود ملاقات کنند.
عفونت استاف چگونه تشخیص داده می‌شود؟
روشی که پزشک شما تشخیص می‌دهد که آیا شما عفونت استافیلوکوک دارید یا خیر، بستگی به ناحیه ای از بدن دارد که تحت تاثیر قرار گرفته است. مشاهده عفونت استاف روی پوست شما آسان است. با این حال، پزشکان اغلب به آزمایش‌های کشت باکتری برای تشخیص وجود باکتری و نوع آن تکیه می‌کنند.
- پوست: معمولا پزشک عفونت استاف روی پوست را با معاینه ناحیه آسیب دیده تشخیص می‌دهد. ارائه او ممکن است نمونه‌ای از پوست را برای آزمایش باکتری انتخاب کند.
- مسمومیت غذایی: پزشک از شما می‌پرسد که آیا مدت‌هاست بیمار بوده‌اید و علائم آن چقدر بد است. ممکن است نیاز به ارائه نمونه مدفوع داشته باشید.
- ورم پستان: پس از بررسی علائم، پزشک شما ممکن است نمونه‌ای از شیر شما را برای آزمایش باکتری به آزمایشگاه بفرستد.
- سندرم شوک سمی: پزشک شما ممکن است یک نمونه ادرار یا خون برای بررسی وجود باکتری بگیرد. گاهی اوقات، او سی تی اسکن را نیز برای بررسی این که آیا عفونت بر اندام‌های شما تاثیر می‌گذارد یا خیر، درخواست می‌کنند.
- اندوکاردیت قلب: پزشک تشخیص خود را بر اساس علائم، آزمایش خون و نوار قلب می‌دهد.
پزشک چگونه عفونت استافیلوکوک را درمان می‌کند؟
عفونت‌های استافیلوکوک می‌توانند به خون و ریه‌ها سرایت کنند و باعث ایجاد بیماری‌هایی از جمله ذات‌الریه شوند. به همین دلیل، مهم است که به دنبال درمان های پزشکی برای کودک خود باشید. پزشکان معمولا ترکیبی از آنتی بیوتیک‌های موضعی و خوراکی را برای درمان تجویز می‌کنند.
با این که پنی سیلین و آموکسی سیلین عفونت استافیلوکوک را درمان نمی‌کنند، اما سایر آنتی بیوتیک ها می‌توانند. به عنوان مثال می‌توان به تری متوپریم و سولفامتوکسازول (Bactrim) و کلیندامایسین (کلئوسین) اشاره کرد.
بسته به شدت عفونت، پزشک ممکن است یکی از این آنتی بیوتیک‌ها به علاوه ریفامپین، نوع دیگری از آنتی بیوتیک را تجویز کند. اگر کودکی بیش از یک بار عفونت استافیلوکوک داشته باشد، ممکن است هر دو آنتی بیوتیک برای او تجویز شود.
حتی اگر ضایعه عفونت استافیلوکوک بهتر به نظر برسد، مهم است که برای یک دوره کامل آنتی بیوتیک را مصرف کنید. این تضمین می‌کند که تا جایی که ممکن است باکتری‌ها از بین می روند. همچنین احتمال مقاوم شدن کودک به آنتی بیوتیک‌ها را کاهش می‌دهد که باعث کاهش اثربخشی آن‌ها می‌شود.
علاوه بر آنتی بیوتیک خوراکی، پزشک ممکن است پماد آنتی بیوتیک موضعی نیز برای کودک شما تجویز کند. این پماد معمولا موپیروسین (باکتروبان) است. پماد موپیروسین روی قسمت‌های داخلی بینی استفاده می‌شود تا میزان عفونت استافیلوکوک کاهش پیدا کند.
پزشکان اغلب به همه اعضای خانواده در خانه نیز توصیه می‌کنند که از این پماد استفاده کنند. شما می‌توانید مقداری از پماد را روی یک گلوله پنبه قرار دهید، سپس دو بار در روز به مدت حداقل پنج روز داخل سوراخ بینی را به آن آغشته کنید.
این پماد همچنین می‌تواند به طور مستقیم بر روی قسمت آسیب دیده اعمال شود. پس از تمیز کردن و خشک کردن ناحیه، پماد را می‌توان با یک گلوله پنبه‌ای روی آن بخش استفاده کرد.
چگونه می‌توان عفونت استافیلوکوک را در خانه درمان کرد؟
بسیاری از اقدامات مشابهی که به درمان عفونت استافیلوکوک کمک می‌کنند، از آن پیشگیری نیز می‌کنند. در صورتی که کودکی مبتلا به عفونت استافیلوکوک باشد، به احتمال زیاد این باکتری روی پوست “کلونیزه” شده یا در تعداد بیش‌تری تکثیر شده است. همچنین این باکتری احتمالاً روی اشیاء خانه نیز پخش می‌شود.
هدف از درمان‌های خانگی، جلوگیری از عفونت استافیلوکوک است و هنگامی که مقدار باکتری کاهش می‌یابد، احتمال عفونت مجدد کاهش پیدا می‌کند.
اقداماتی که برای جلوگیری از گسترش عفونت استافیلوکوک باید انجام شود، شامل موارد زیر می‌باشند:
- کوتاه نگه داشتن ناخن‌های کودک: این کار از خراش پوست کودک جلوگیری می‌کند. همچنین از تجمع باکتری ها در زیر ناخن جلوگیری می‌کند.
- پس از هر بار استفاده، لباس و وسایل شخصی مانند حوله و دستشویی را بشویید.
- ملافه‌های تخت را حداقل یک بار در هفته با آب گرم بشویید. در حالت ایده آل، آب گرم‌تر از ۷۱ درجه سانتی گراد خواهد بود. ملحفه‌ها را در گرم ترین حالت ممکن خشک کنید.
- کودک را در صابون کلرهگزیدین (HIBICLENS) یا آب حمام با مقدار کمی سفید کننده مایع، معمولاً حدود ۱ قاشق چای خوری برای هر ۴ لیتر آب حمام، حمام کنید. هر دوی این روش‌ها را می‌توان برای از بین بردن پوست از عفونت استافیلوکوک استفاده کرد.
توجه: هر دوی این راه‌ها می‌توانند پوست را بسیار خشک کنند و نباید برای کودکان مبتلا به اگزما یا پوست خشک استفاده شوند.
- بریدگی‌ها، خراش ها و زخم ها را با یک صابون ضد باکتری ملایم بشویید. این نواحی باز را با باند تمیز و خشک تا زمانی که محل التیام یابد، پوشیده نگه دارید.
همچنین مهم است که به کودک آموزش دهید که نباید وسایل مراقبت شخصی را با دیگران به اشتراک بگذارد. این وسایل شامل موارد زیر می‌باشند:
- لباس
- حوله
- تیغ
- برس
- شانه
- لوازم آرایش
مراحل بعدی
خلاص شدن از عفونت استافیلوکوک فقط شامل درمان کودک مبتلا نیست. متاسفانه عفونت استافیلوکوک به راحتی به اعضای خانواده نیز منتقل می‌شود. با جدا کردن وسایل مراقبت شخصی و رعایت بهداشت، می‌توانید خطر عود کردن این عفونت را کاهش دهید.