تریکومونیازیس یکی از شایع‌ترین بیماری‌های مقاربتی است که افراد زیادی در سراسر دنیا به آن مبتلا هستند. این بیماری انگلی که در اصطلاح به آن تریچ نیز می‌گویند، اغلب به صورت خاموش در بدن فرد مبتلا باقی می‌ماند. به این معنی که در بیشتر موارد هیچ نوع علائم و نشانه‌ای در بدن ایجاد نمی‌کند. این در حالی است که چه با وجود علائم و چه بدون آنها، تریچ قابل سرایت به شریک جنسی شما است. بنابراین با توجه به رواج زیاد این بیماری و همچنین امکان انتقال سریع آن به فرد دیگر، توصیه می‌شود با علائم، عوارض، نحوه تشخیص، پیشگیری و درمان تریچ آشنا شوید. در این مطلب به بررسی تمام آن چیزی که باید از بیماری تریکومونیازیس بدانید، می‌پردازیم.
تریکومونیازیس چیست؟
تریکومونیازیس که به اختصار تریچ نامیده می‌شود، یک بیماری مقاربتی بسیار شایع است که اغلب با آنتی بیوتیک درمان می‌شود. اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، هیچ علامت و علائمی ندارند. سالانه میلیون‌ها نفر دچار تریکومونیازیس می‌شوند که خوشبختانه در صورت تشخیص زودهنگام می‌توان آن را درمان کرد. این بیماری توسط یک انگل ایجاد می‌شود و به راحتی در طول رابطه جنسی قابل پخش و انتقال است. این انگل در مایعات جنسی مانند مایع منی و همچنین مایعات واژن حمل شده و به طرف مقابل نیز منتقل می‌شود.
همانطور که اشاره شد، اکثر افراد مبتلا به تریکومونیازیس هیچ علامتی ندارند، بنابراین ممکن است حتی ندانند که این بیماری را دارند. اما در صورت بروز برخی علایم باید برای درمان و جلوگیری از انتقال آن به شریک جنسی، اقدامات درمانی و پیشگیرانه لازم انجام شود.
تریکومونیازیس چقدر شایع است؟
تریچ، شایع‌ترین عفونت مقاربتی غیر ویروسی در سراسر جهان است. هرکسی که رابطه جنسی دارد، ممکن است در صورت عدم رعایت نکات بهداشتی، دچار تریچ شود. جالب است بدانید که در بین تعداد زیاد افراد مبتلا به این بیماری، فقط حدود ۳۰ درصد از آنها دارای علائم هستند.
چگونه به تریکومونیازیس مبتلا می‌شوید؟
تریچ توسط یک انگل بسیار کوچک به نام تریکومونا ایجاد می‌شود که با چشم غیر مسلح قابل رویت نیست. افرادی که تماس جنسی محافظت نشده با فرد مبتلا به این عفونت دارند، در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. این انگل از طریق مایع منی (کوره)، مایعات واژینال روی آلت تناسلی، فرج یا واژن پخش و منتقل می‌شود. تریچ اغلب در طول رابطه جنسی واژینال دفع می‌شود. همچنین از طریق تماس فرج به فرج، به اشتراک گذاشتن اسباب‌بازی‌های جنسی و لمس اندام تناسلی خود یا شریک زندگیتان در صورت وجود مایعات آلوده روی دست‌تان، نیز منتقل می‌شود. این بیماری به راحتی می‌تواند فرج، واژن، آلت تناسلی و مجرای ادرار را آلوده کند، اما معمولا سایر قسمت‌های بدن (مانند دهان یا مقعد) را آلوده نمی‌کند. باید بدانید که تریکومونیازیس از طریق هر نوع تماسی منتقل نمی‌شود، بنابراین شما نمی‌توانید از طریق به اشتراک گذاشتن غذا یا نوشیدنی، بوسیدن، در آغوش گرفتن، سرفه، عطسه، گرفتن دست یکدیگر یا نشستن روی صندلی توالت به آن مبتلا شوید. افراد مبتلا به تریچ حتی اگر هیچ علامتی نداشته باشند، همچنان می‌توانند این عفونت مقاربتی را به دیگران منتقل کنند. بنابراین استفاده از کاندوم و داشتن رابطه جنسی ایمن بهترین راه برای جلوگیری از این بیماری است، حتی اگر شما و شریک زندگیتان کاملا سالم به نظر برسید.
علائم تریکومونیازیس
علائم تریکومونیازیس ممکن است به سختی قابل تشخیص باشد و یا ممکن است در یک بازه زمانی ظاهر شود و از بین بروند، بنابراین اکثر مردم نمیدانند که به آن مبتلا هستند. اما اگر متوجه علائم تریچ شدید، فورا برای انجام آزمایش‌های لازم اقدام کنید. برای آشنایی کامل با علائم تریچ به این موارد توجه داشته باشید:
تریکومونیازیس اغلب هیچ علامتی ندارد
حدود ۷ نفر از هر ۱۰ نفر مبتلا به تریچ هیچ نشانه‌ای از عفونت ندارند. وقتی عفونت در آلت تناسلی باشد، بعید است که علائمی ایجاد کند. گاهی اوقات علائم تریچ آنقدر خفیف هستند که حتی متوجه آنها نمی‌شوید یا فکر می‌کنید که یک عفونت متفاوت و مقطعی مانند عفونت مخمری است، بنابراین تنها راه برای اطمینان از وجود آن، آزمایش است.
تریکومونیازیس در برخی موارد دارای علائم است
علائم تریکومونیازیس به‌طور معمول از ۳ روز تا یک ماه پس از ابتلا به عفونت ظاهر می‌شوند. تریکومونیازیس می‌تواند در افراد با هر جنسیتی علائم خاص و مشخصی را ایجاد کند. اما این بیماری مقاربتی در بیشتر موارد باعث واژینیت می‌شود. علائم واژینیت ناشی از تریچ عبارتند از:
- واژن سبز، زرد، خاکستری، کف آلود و یا بدبو
- تخلیه خون در ترشحات واژن
- احساس سوزش و خارش در اطراف یا داخل واژن
- تورم در اطراف اندام تناسلی
- درد هنگام رابطه جنسی
- درد و سوزش هنگام ادرار کردن
- نیاز به ادرار کردن زیاد
- ترشح از مجرای ادرار
- خارش و سوزش داخل آلت تناسلی
به طور کلی علائم تریچ یا به سختی قابل توجه است یا واقعا دردناک و تحریک کننده است. نکته قابل توجه این است که از بین رفتن علائم این بیماری در زمانی کوتاه بسیار معمول است، اما این بدان معنا نیست که عفونت از بین رفته است. زیرا تنها راه خلاص شدن از شر تریکومونیازیس، درمان دارویی است. بنابراین اگر شما یا شریک جنسیتان هر یک از این علائم را دارید، حتی در صورت کاهش و یا از بین رفتن این علائم، حتما به پرستار، پزشک یا مراکز بهداشت مراجعه کنید.
عوارض تریکومونیازیس
اگر درمان نشوید، تریچ می‌تواند منجر به سایر مشکلات سلامتی شود، از جمله:
- خطر ابتلا یا انتشار سایر بیماری‌های مقاربتی را افزایش دهد. به عنوان مثال اگر اچ آی وی دارید، تریچ ممکن است احتمال شیوع آن را افزایش دهد. به دلیل این خطر، پزشکان توصیه می‌کنند که زنان مبتلا به HIV حداقل سالی یک بار آزمایش تریچ انجام دهند.
- اگر باردار هستید، تریچ ممکن است باعث شود زودتر از حد انتظار زایمان کنید.
- نوزاد شما ممکن است وزن کم هنگام تولد داشته باشد، که می‌تواند احتمال مشکلات سلامتی یا رشدی را افزایش دهد.
- این عوارض تریچ نادر است، اما ممکن است کودک شما با عبور از کانال زایمان دچار این بیماری شود. شما می‌توانید در دوران بارداری برای از بین بردن این بیماری درمان شوید، بنابراین با پزشک خود در مورد بهترین گزینه‌های درمانی صحبت کنید.
تشخیص تریکومونیازیس
پزشکان می‌توانند با گرفتن نمونه ادرار یا مایع از اندام تناسلی شما و مشاهده آن در زیر میکروسکوپ برای شناسایی انگل، این بیماری را تشخیص دهند. گاهی اوقات، ممکن است نیاز به انجام آزمایشی به نام فرهنگ داشته باشند. این نوع آزمایش زمانی انجام می‌شود که نیاز است نمونه را برای حداقل چند روز در جایی ذخیره کنند تا به این شکل انگل رشد کرده و در زیر میکروسکوپ قابل تشخیص باشد. همچنین برای تشخیص تریچ برخی تست‌های بسیار حساس به نام تست‌های تقویت اسید نوکلئیک وجود دارد که قادر است به راحتی علائم این انگل را شناسایی کنند. ممکن است پزشک، شما را برای سایر بیماری‌های مقاربتی به‌طور همزمان آزمایش کند، زیرا بسیاری از افراد مبتلا به تریچ سوزاک یا کلامیدیا نیز دارند.
آیا باید برای تریکومونیازیس آزمایش بدهم؟
انجام آزمایش تنها راه برای اطمینان از ابتلا به تریکومونیازیس است، بنابراین توصیه می‌شود اگر شما یا شریک زندگیتان علائم تریچ را دارید، حتما آزمایش بدهید. بنابراین:
- اگر سوزش، ترشحات عجیب و غریب، ادرار دردناک یا هر نشانه دیگری از تریچ دارید، توسط یک پرستار یا پزشک معاینه شوید.
- همچنین اگر فردی که با او رابطه جنسی داشته‌اید دچار این بیماری شود (حتی اگر علائمی نداشته باشد)، آزمایش ایده خوبی است.
در طول آزمایش تریکومونیازیس چه اتفاقی می افتد؟
پرستار یا پزشک شما از یک سواب پنبه‌ای استفاده می‌کند تا به آرامی از آلت تناسلی یا واژن شما نمونه برداری کند. تست تریچ می‌تواند به سادگی ادرار کردن در ظرف جمع آوری نمونه باشد. گاهی اوقات این آزمایش با مالش ملایم اندام تناسلی با یک سواب پنبه‌ای انجام می‌شود تا نمونه‌های سلولی از آلت تناسلی یا واژن شما گرفته شود. تریکومونیازیس می‌تواند مانند سایر عفونت‌های رایج مانند سوزاک، کلامیدیا یا واژینوز باکتریایی به نظر برسد و عمل کند، بنابراین ممکن است پرستار یا پزشک، شما را برای موارد مختلف آزمایش کند. ایده آزمایش ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما سعی کنید آرامش داشته باشید. آزمایش STD بخش منظم از مسئولیت پذیر بودن بزرگسالان و مراقبت از سلامتی خود است. خبر خوب این است که تریچ کاملا با دارو قابل درمان است، بنابراین هر چه زودتر با انجام آزمایش‌های لازم متوجه این موضوع شوید که به آن مبتلا هستید یا خیر.
اقدامات لازم قبل از انجام آزمایش تریکومونیازیس
پیش از انجام آزمایش تریچ، این اقدامات مهم را انجام دهید:
- برقراری رابطه جنسی را تا بعد از زمان آزمایش به تعویق بیندازید. اگر علائم تریچ را دارید یا فکر می‌کنید ممکن است به آن مبتلا شده باشید، ایده خوبی است که پیش از انجام آزمایش‌های تشخیصی، از رابطه جنسی خودداری کنید.
- از اسپری‌های دئودورانت، پودر یا شوینده‌ها روی اندام تناسلی خود استفاده نکنید. این محصولات می‌توانند علائمی را که به پزشک کمک می‌کند تا از وجود عفونت مطلع شود، پنهان کنند.
- حداقل ۲۴ ساعت قبل از آزمایش دوش نگیرید. زیرا حمام کردن، مایعات واژن را که ممکن است نیاز به آزمایش داشته باشند، از بین می‌برد.
- سعی کنید وقت آزمایش خود را برای زمانی که پریود نمی‌شوید تعیین کنید. اما اگر خونریزی دارید که طبیعی نیست، مراجعه به پزشک را به تعویق نیندازید، زیرا ممکن است به یک عفونت جدی و خطرناک دچار شده باشید.
درمان تریکومونیازیس
در بیشتر مواقع، درمان تریکومونیازیس بسیار آسان است. پزشک، آنتی بیوتیک‌هایی مانند مترونیدازول یا تینیدازول را برای درمان عفونت تجویز می‌کند. شما معمولا فقط باید یک دوز دارو مصرف کنید، به این شکل که تمام دارو را یکبار مصرف می‌کنید. اگر تحت درمان تریج هستید، بسیار مهم است که شریک جنسی شما نیز تحت درمان قرار گیرند. در غیر این صورت، ممکن است عفونت را مجدد وارد بدن خود کرده و یا به افراد دیگر منتقل کنید. گاهی اوقات پزشک برای درمان این بیماری، هم برای شما و هم برای همسرتان، به‌طور همزمان دارو تجویز می‌کند.
نکات مهم در درمان تریکومونیازیس
اگر تحت درمان تریچ هستید:
- تمام داروهای خود را همانطور که پزشک به شما می‌گوید، مصرف کنید.
- شریک زندگی شما نیز باید تحت درمان قرار گیرند تا یکدیگر یا شخص دیگری را مجددا آلوده نکنید.
- پزشک ممکن است به شما دوز جداگانه آنتی بیوتیک بدهد تا به همسرتان بدهید.
- مطمئن شوید که هر دوی شما تمام داروهایی را که پزشک تجویز کرده است را مصرف می‌کنید.
- حدود یک هفته بعد از اتمام داروها، رابطه جنسی نداشته باشید، زیرا مدت زمان زیادی طول می‌کشد تا دارو برای خلاص شدن از شر تریچ در بدن شما عمل کند.
- هنگامی که دارو را دریافت کردید، از پرستار یا پزشک خود بپرسید که چه زمانی برقراری مجدد رابطه جنسی مناسب است.
- ممکن است دوباره به یک عفونت تریچ جدید بعد از درمان مبتلا شوید، بنابراین از کاندوم استفاده کنید و به طور مرتب آزمایش دهید.
اگر برای تریکومونیازیس درمان نشوید چه اتفاقی می افتد؟
اگر برای تریچ تحت درمان قرار نگیرید:
- می‌توانید عفونت را به شریک زندگی خود منتقل کنید، حتی اگر علائمی نداشته باشید.
- ابتلا به تریکومونیازیس همچنین شانس ابتلا یا انتشار سایر بیماری‌های مقاربتی از جمله HIVرا افزایش می‌دهد.
- اگر در دوران بارداری خود به تریچ مبتلا شوید و آن را درمان نکنید، ممکن است نوزادتان زودتر یا با وزن کم به دنیا بیاید.
آزمایش و درمان تریکومونیازیس سریع، آسان و بهترین راه برای جلوگیری از همه این مشکلات است.
راه های پیشگیری از تریکومونیازیس
یکی از رایج‌ترین سوالات درباره این بیماری مقاربتی این است که چگونه از ابتلا به تریکومونیازیس جلوگیری کنم؟ همانطور که اشاره شد، تریکومونیازیس از طریق تماس با مایعات جنسی مانند مایع منی (cum)، مایعات پیش cum و واژینال منتقل می‌شود. بنابراین بهترین راه برای جلوگیری از تریج و سایر بیماری‌های مقاربتی پرهیز از تمام شرایط و موقعیت‌هایی است که این مایعات را به افراد دیگر منتقل می‌کند. رایج‌ترین این اقدامات شامل رابطه جنسی واژینال، مالش واژن به واژن، به اشتراک گذاشتن اسباب بازی‌های جنسی و لمس اندام تناسلی خود یا شریک زندگیتان است.
آشنایی با نحوه داشتن رابطه جنسی ایمن، یکی از مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه برای این بیماری و هر نوع بیماری مقاربتی محسوب می‌شود. بنابراین:
- استفاده از کاندوم بهترین راه برای کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مقاربتی در طول رابطه جنسی واژینال و مقعدی است.
- همچنین از به اشتراک گذاشتن اسباب بازی‌های جنسی خودداری کنید، زیرا این لوازم می‌توانند عفونت را به شریک جنسی شما منتقل کنند.
اگر متوجه شدید که تریکومونیازیس دارید، نترسید، زیرا تریچ به راحتی درمان می‌شود. همچنین چند راه وجود دارد که با رعایت آنها می‌توانید مطمئن شوید که این بیماری را به دیگران منتقل نخواهید کرد:
- به شرکای جنسی گذشته و حال خود بگویید که تریچ دارید تا آنها نیز تحت آزمایش و درمان قرار گیرند.
- تا زمانی که علائم تریچ از بین نرفته و یک هفته از اتمام داروهای شما نگذشته باشد، نباید رابطه جنسی داشته باشید.
- شریک جنسی گذشته شما نیز باید قبل از داشتن رابطه جنسی مجدد با کسی، تحت درمان قرار گیرند.
- پس از پایان درمان و شروع مجدد رابطه جنسی، حتما رابطه جنسی ایمن انجام دهید.
- توجه داشته باشید که تریچ یک بیماری مقاربتی بسیار رایج بوده که به راحتی قابل درمان است، بنابراین سعی کنید در مورد این بیماری خجالت نکشید و استرس نداشته باشید. این باعث می‌شود که خیلی راحت با شریک جنسی خود درباره این مشکل صحبت کرده و اقدامات درمانی لازم را به صورت همزمان پیگیری کنید.
سخن پایانی
یکی از رایج‌ترین بیماری‌های مقاربتی که از طریق نوعی انگل ایجاد می‌شود، تریکومونیازیس نام دارد. این بیماری در سراسر دنیا شایع بوده و قابل درمان است. شما ممکن است در عین ابتلا به تریچ، هیچ علائمی نداشته باشید اما همچنان می‌توانید آن را به شریک جنسی خود منتقل کنید. با توجه به رایج و شایع بودن این بیماری، در این مطلب به بررسی تمام آن چیزی که باید از بیماری تریکومونیازیس بدانید پرداختیم.